یادداشت وارده؛
دغدغه‌هایی که استاد علامی داشت
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، علی‌اصغر شعاعی، معاون قرآن و عترت دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم و از شاگردان استاد «ابوالفضل علامی»، یادداشتی را در مورد ویژگی‌های اخلاقی این استاد فقید در اختیار ایکنا قرار داده که در ادامه آمده است.
عروج ملکوتی الگوی اخلاقی جامعه قرآنی، مرحوم استاد ابوالفضل علامی داغی بزرگ نه تنها بر پیکر جامعه قرآنی که کل جامعه بود. استاد علامی مصداق یک قاری واقعی قرآن بود؛ چرا که تمام رفتار و سکناتش یادآور خدا بود و همنشینی با او لزوم تقوای الهی را برای انسان یادآور می‌شد.
او مصداق آن گروه از قاریان قرآن کریم بود که امام صادق(ع) در مورد آنها فرمودند؛ «گروهی از قاریان شب و روزشان با قرآن است»؛ و نیز فرمودند؛ «مَن قَرَا القُرآن و هو شابٌّ مُؤمِنٌ، اختَلَطَ القُرآنُ بلَحمِهِ و دَمِهِ» یعنی جوان مومنی که قرآن بخواند قرآن با گوشت و خونش آمیخته می‌شود.
او مصداق مومنان واقعی بود، چرا که «إِنَّمَا المُؤمِنونَ الَّذینَ إِذا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَت قُلوبُهُم وَإِذا تُلِیَت عَلَیهِم آیاتُهُ زادَتهُم إیمانًا وَعَلىٰ رَبِّهِم یَتَوَکَّلونَ». اخلاص ایشان تا آن حد بود که کمتر کسی می‌دانست که او جانباز و برادر شهید است.
دغدغه‌هایی داشت که برخاسته از روح پاکش بود، همواره از این مسئله که چرا در فعالیت‌های قرآنی کمتر به مسئله تخلق در اخلاق قرآنی و تربیت توجه می‌شود رنج می‌برد، روز قبل از رحلتش این موضوع را با من در میان گذاشته بود.
ایشان بیشترین احترام را به استادشان یعنی مرحوم استاد «رنجبر» داشت و او را همچون پدر خود می‌دانست و این درسی برای امثال من بود. مرحوم علامی گلی از گل‌های بوستان قرآن بود که عمر خود را وقف این امانت الهی کرد و منشأ خدمات فراوان در جامعه بود.
کمتر نهاد تصمیم‌گیر قرآنی در کشور وجود دارد که از خدمات ارزنده استاد علامی بهره نبرده باشد. استاد علامی تنها متعلق به یک شهر و یک کشور نبود، بلکه متعلق به جهان اسلام بود.
آثاری که وی از خود به یادگار گذاشته، آثار ماندگاری است، شاگردان ممتاز و کتب و تألیفات تأثیرگذار و از همه بالاتر عامل بودن به قرآن کریم و اخلاق قرآنی که خود درسی برای همگان بود، از جمله این آثار است.
استاد علامی فردی با تقوا و متدین بود که نه تنها در گفتار، بلکه در عمل هم این گونه بود و در امر داوری نیز با تمام وجود سعی در رعایت حقوق متسابقان داشت. نظم ایشان مثال زدنی بود، حضور به موقع در جلسات و با آمادگی قبلی نسبت به محتوای جلسات، ولایتمداری و پشتکار و جدیت در امور از ویژگی‌های ایشان بود، با اینکه از مدت‌ها قبل ناراحتی قلبی داشت، اما بیشتر ساعات عمرش را به مطالعه، تدریس و خدمت به قرآن می‌گذراند.
خوشا به سعادتش که در بهترین زمان یعنی بعد از ادای فریضه مغرب و عشاء و در زمان تدریس قرآن کریم و پس از زیارت کریمه اهل بیت(س) در آستانه رحلت نبی مکرم اسلام(ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع) و امام رضا(ع) به دیدار حق شتافت، این عاقبت به خیری ثمره وقف عمر گرانبهایش برای قرآن کریم بود.
روحش شاد، نامش همیشگی و راهش پررهرو باد.»