«ما چشم در راهیم، تا مولا بیاید

آن نور چشم حضرت زهرا(س) بیاید

چشمان ما خشکید بر در، او نیامد

هی با دلم گفتم: که آن زیبا بیاید

شاید لیاقت‌های ما، زیر سؤال است

مانع شده، تا صاحب دل‌ها بیاید

مردم به کار خویش، سرگرمند و مشغول

بی‌درد، گوید: کاش آن آقا بیاید

از انتهای کوچه باریک آذر

یک عده بنشستند، تا یلدا بیاید

با هندوانه کار، بر وفق مراد است

آجیل کن آماده، تا عذرا بیاید

یا رب، چرا آمال یک عده حقیر است؟

با این تفکر می‌شود، مولا بیاید؟

بر من گواهی می‌دهد این دل فرائی

باشی، نباشی، آن گل طاها بیاید»