سیدمهدی موسوی، برگزیده سومین جشنواره شعر حوزه در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)با بیان اینکه شعر دینی محتوایی غنی و فراتر از اشعار نازل دم‌دستی دارد، تصریح کرد: شعر حوزه و دینی دارای قوانین زبانی و ساختاری سایر اشعار است و شاعران حوزوی خود را ملزم به رعایت فنون فصاحت و بلاغت همچون دیگر اهل ادب می‌دانند.
موسوی با اشاره به اینکه شاعران حوزوی به اتکای تخیل و استعداد می‌توانند ناب‌ترین اشعار دینی را خلق کنند، گفت: شعر حوزوی و دینی در علت فاعلی و غایی تفاوت‌هایی با دیگر اشعار دارد.
برگزیده سومین دوره جشنواره شعر حوزه(اشراق) افزود: شاعری که با آموزه‌های دینی مواجه است از زاویه‌ای خاص به پیرامون خود می‌نگرد و دغدغه‌های متفاوتی دارد.
موسوی همچنین گفت: بیشتر شاعران حوزه از خلق اشعار نازل عاشقانه صرف که در فضای مجازی رایج شده و دم‌دستی محسوب می‌شود پرهیز می‌کنند.
وی افزود: شعر دینی تنها در قالب سنتی قابل ارائه نیست، بلکه می‌توان از ظرفیت قالب‌های جدید ادبی همچون اشعار آزاد، نو و سپید نیز استفاده کرد. به عنوان نمونه می‌توان به اشعار سپید آیینی سیدحسن حسینی و اشعار نو دینی قیصر امین پور اشاره کرد.
موسوی ادامه داد: یکی از دلایل اصلی غلبه قالب کلاسیک در خلق آثار دینی این است که بیشتر شاعران قالب‌های جدید دغدغه‌های دنیای مدرن را دارند و از سوی دیگر هنوز شعر کلاسیک می‌تواند با مخاطبان ارتباط برقرار کند و علاقه مردم به شعر کلاسیک کمرنگ نشده است.
وی از جشنواره شعر حوزه به عنوان فرصتی برای گردهمایی شاعران حوزوی یاد کرد و گفت: این اتفاق خجسته که امیدوارم همه ساله تکرار شود مشوقی برای شاعران جوان است که دورنمای کارشان را ببینند و جدی‌تر فعالیت کنند.
شعر منتخب سیدمهدی موسوی در سومین جشنواره شعر حوزه
«پل بهانه‌ای معلق است/ تا که ما به اتفاق هم از آن گذر کنیم/ راه پیش روست/ تا من و تو بیشتر سفر کنیم/ کوله پشتی من و تو در سفر/ پابرهنگی‌ست/ ریگ‌های ناله‌خیز و خارهای تند و تیز/ ردپای سرخ را به ارمغان می‌آورند/ این چنین ادامه دادنی/ خوب‌های رفتن است/ زخم‌های ساده‌ای از این قبیل/ وصله تن است/ پس ادامه می‌دهیم...»