مصطفی کولیوندی، نویسنده و کارگردان تئاتر خیابانی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: تئاتر خیابانی بی‌واسطه‌ترین گونه تئاتری است که در مقایسه با تئاتر صحنه که باید برای داخل شدن سالن، تهیه بلیط و تشریفات اداری آن وقت صرف کرد، در لحظه بیننده را می‌تواند جذب داستان و روایت خود کند.
وی ادامه داد: اگر بنا به فرمایش رهبر معظم انقلاب یک تئاتر خوب، شأنی بالاتر از منبر داراست و بلکه از آن هم بیشتر، تصور این را بکنید که تئاتر خیابانی در چه مقام و مرتبه‌ای از این اهمیت در ارتباط مؤثر با مخاطب قرار دارد و می‌توان به واسطه آن مجموعه‌ای از پیام‌ها و مقاصد انسانی، چه دینی و ارزشی و چه خدای ناکرده غیر آن را به مخاطب منتقل کرد.
کولیوندی تصریح کرد: واقعیت این است که تئاتر خیابانی به غیر از نوع اجرا و مواجهه با مخاطب هیچ تفاوتی به لحاظ کیفی و اثربخشی روی مخاطب با تئاتر صحنه ندارد و در زمینه سوژه‌پردازی و تولید اثر با استفاده از مجموعه موضوعات می‌توان همانند تئاتر صحنه‌ای و حتی بیشتر از آن هم سرمایه‌گذاری کرد و وقت گذاشت.
این هنرمند تئاتر خیابانی در ادامه گفت: در شرایطی که اغلب مخاطبان در زمانه‌ای که معروف به عصر سرعت و شتاب است، نمی‌توانند زمان زیادی را صرف تماشای یک اجرای نمایشی کنند و رویکرد غالب آنها به سمت فیلم و نمایش کوتاه است، نمایش خیابانی می‌تواند با دارا بودن زمان کوتاه اجرا، مجموعه‌ای از مفاهیم به ویژه ارزشی و قرآنی را در فاصله زمانی کوتاه و گذرا به مخاطب منتقل کند.
بازیگر برگزیده تئاتر خیابانی سی و چهارمین جشنواره «تئاتر فجر» افزود: نمایش خیابانی همچون نمایش صحنه‌ای، اما با زمان کوتاه‌تر از آن می‌تواند هم به اصل قرآن و بیان قصص و ماجراهای آن بپردازد و یا مفهوم و معنایی از آن را استخراج کرده و آن را در مکان و زمانی امروزی پرورانده و با استفاده از آن به موضوعاتی که مردم در روزگار کنونی مبتلا به آن هستند بپردازد.
این نویسنده و کارگردان تئاتر خیابانی تأکید کرد: نحوه بیان مفاهیم و موضوعات ارزشی و قرآنی در قالب تئاتر خیابانی ارتباط مستقیم با میزان درک و تفکر مخاطبان دارد؛ یعنی اگر با مخاطبی عام مواجه هستیم باید بیان این مفاهیم در سطحی نازل‌تر صورت گیرد و اگر مخاطب ما خاص و مثلاً مخاطب جشنواره‌ای و کارشناس است، می‌توان وارد موضوعات و مفاهیم عمیق‌تری برای بیان و انتقال آن به تماشاگر شد.
وی در پایان گفت: اخیراً در زمینه تولید آثار نمایشی خیابانی شاهد هستیم که دوستان نمایشگر با الگوبرداری از برخی کارهای نمایشی غربی، رو به تصویرسازی آورده و کمتر به برقراری دیالوگ میان بازیگران خود می‌پردازند، باید به این نکته اشاره کنم که تجربه به من نشان داده است که به ویژه در بیان موضوعات ارزشی با استفاده از تئاتر خیابانی باید میان تصویرسازی و بیان دیالوگ میان بازیگران تعادلی برقرار شود و به این شکل نباشد که با یک نمایش صرفاً پردیالوگ مواجه باشیم و یا یک نمایش فقط به تصویرسازی بپردازد.