کد خبر: ۳۴۹۱۳۵۹
تاریخ: ۰۵ ارديبهشت ۱۳۹۵ - ۰۸:۳۳
گزارش ایکنا از آیین اعتکاف دانشگاه تهران؛
آمدند تا در زلالی ایام‌البیض دل‌ها را مطهر سازند + فیلم
گروه دانشگاه: اعتکاف پیام بندگی برای زندگی است، رسم حضور است و این بار حضور مشتاقانی از جنس طالبان دانش برای رضای خالق.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، حضور در مسجد که خانه خداست به خودی خود آرامش و اطمینانی را در قلب انسان القا می‌کند. آرامشی که دخلی به اعتقادات انسان ندارد، بلکه آن روح مسجد است که جان را نوازش می‌دهد و مطمئنش می‌سازد؛ مطمئن به خدایی که نه در همین نزدیکی بلکه دقیقاً همین‌جاست، در نزدیک‌ترین زاویه نگاهت.
اعتکاف همین رسم حضور است، حضور در خانه خالق واحد که قرب مخلوقان را می‌طلبد، حضوری که طلایه‌دار آن محمد رسول الله(ص) مایه فخر بشر است و چه زیبا که قدم در راهی نهی که پیش از این ختم‌المرسلین در آن قدم نهاده است. اقامت سه روزه در مسجد و خارج نشدن مگر در وقت ضرورت، روزه، نماز و اعمال ام داوود، اجزای مراسم اعتکاف هستند.
همواره مراسم مذهبی مسجد دانشگاه به لطف حضور اقشار مختلف مردم با حال و هوای خاصی برگزار می‌شود. از در دانشگاه که وارد می‌شوی صدای روح‌نواز قرآن است که در فضا آکنده است، از اینجا پنجره‌ای رو به آسمان گشوده است.
لزوم افزایش امکانات دانشگاه برای پذیرایی از حاضران در مراسم
بیرون از مسجد فرش‌هایی پهن شده و جمعیت انبوهی که روی آن‌ها نشسته‌اند نشان می‌دهند داخل مسجد مملو از جمعیت است. خانواده‌های بسیاری نیز همراه کودکانشان آمده‌اند. اما فرش‌های پهن شده جواب‌گو نیست و خیلی‌ها در گوشه گوشه دانشگاه روی زیراندازهایی که آورده‌اند یا روزنامه نشسته‌اند. صحنه‌ای که در همه مراسم مذهبی این دانشگاه تکرار می‌شود و قطعاً اگر مسئولان امر بخواهند می‌شود با افزودن امکانات اندک و کم هزینه‌ای شاهد رونق بیشتر مراسم و رضایت بالاتر حاضران بود.
بعد از ظهر سومین روز ایام اعتکاف است، آخرین روزی که معتکفان میهمان خانه خدا هستند و با اعمال ام داوود اعتکاف روز سوم خود را طی می‌کنند. بعضی‌ها ایستاده و برخی نشسته قرآن را می‌خوانند. از همه قشر و سنی به چشم می‌خورد که در کنار هم مشغول راز و نیاز با معبود خویشند.
نیاز به خدا و رضای او، عاکفان کوی دوست را به صحن و سرای مسجد آورده است تا در خلوت خود با معبود ازلی و ابدی نُفس را تزکیه کنند و در هوای پاکی دل تنفس کنند. پله‌های سلوک را بپیمایند و پله پله تا ملاقات خدا بالا روند.
صدای بال و پر گنجشک‌هایی که داخل مسجد به راحتی پر می‌گشایند و از این سو به آن سو می‌آیند تنها صدایی است که با صدای قاری درهم می‌آمیزد.
بعد از جست‌وجوی زیاد برای یافتن یک جای خالی در نهایت کنار بانویی که چادری سفید با گل‌های صورتی و رگه‌های نقرهای بر سر دارد جای می‌گیرم، زیر لب قرآن را همراه قاری زمزمه می‌کند، فرصتی پیدا شد و خلوتش را برهم زدم، او که سارا نام دارد و رشته‌اش ادبیات فارسی است می‌گوید سال اولی است که معتکف می‌شود و اعتکاف را فرصتی برای آماده شدن ذهنش برای ایام امتحانات می‌داند، می‌گوید اينجا حال و هوای ديگری دارد و سال‌های بعد نیز اگر توفیق باشد معتکف می‌شود.
بانوی دیگری که جاافتاده‌تر به نظر می‌رسد می‌گوید چند سال تجربه اعتکاف را دارد، احساس سال اول را بهترین تجربه اعتکافش می‌داند که باعث تداوم حضورش شده است.
همیشه تجربه پرواز آدمی میسر نمی‌شود؛ اما اینجا می‌توانی بال و پر بگشایی و بالاتر از فرشته‌ها اوج بگیری تا خدا را ملاقات کنی. زندگی با بندگی پیام اعتکاف است همان معنی‌ای که در آیه «أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى»، (علق/14) مستتر است. در نهایت آنچه مهم می‌نماید تحول درونی است؛ حال به هر نحوی که حاصل شود، تحولی که البته با تعداد دفعات گوشه‌نشینی در مسجد رابطه‌ای ندارد.
خورشید، دل از این شهر برگرفته و شب، چادر خود را بر آسمان شهر گسترانیده، اعتکاف رجبیه امسال هم به پایان رسید، اعتکافی که با میلاد امیرالمؤمنین علی (ع) آغاز شد و تا 15 این ماه ادامه یافت. عاکفان با روی گشاده از هم خداحافظی می‌کنند، برخی خانواده‌ها هم با سبدها و دسته‌های گل به دنبال فرزندان و خویشان خود آمده‌اند، همدیگر را به آغوش می‌کشند و وسایل این سفر سه روزه را از دست جوان خود می‌گیرند و برای حملش کمک می‌کنند.
این سه روز هم به پایان رسید و خوشا به حال آنان که توانستند از این ایام بهترین استفاده را ببرند، و فقط خدا می‌داند عاکفان، دیشب را دور از آرامش مسجد با چه دلتنگی‌ای صبح کرده‌اند.
گزارش تصویری از ساعات پایانی آیین اعتکاف مسجد دانشگاه تهران را اینجا ببینید!
لیلا شرف
اعتکاف همین رسم حضور است، حضور در خانه خالق واحد که قرب مخلوقان را می‌طلبد، حضوری که طلایه‌دار آن محمد رسول الله(ص) مایه فخر بشر است و چه زیبا که قدم در راهی نهی که پیش از این ختم‌المرسلین در آن قدم نهاده است. اقامت سه روزه در مسجد و خارج نشدن مگر در وقت ضرورت، روزه، نماز و اعمال ام داوود، اجزای مراسم اعتکاف هستند.
همواره مراسم مذهبی مسجد دانشگاه به لطف حضور اقشار مختلف مردم با حال و هوای خاصی برگزار می‌شود. از در دانشگاه که وارد می‌شوی صدای روح‌نواز قرآن است که در فضا آکنده است، از اینجا پنجره‌ای رو به آسمان گشوده است.
لزوم افزایش امکانات دانشگاه برای پذیرایی از حاضران در مراسم
بیرون از مسجد فرش‌هایی پهن شده و جمعیت انبوهی که روی آن‌ها نشسته‌اند نشان می‌دهند داخل مسجد مملو از جمعیت است. خانواده‌های بسیاری نیز همراه کودکانشان آمده‌اند. اما فرش‌های پهن شده جواب‌گو نیست و خیلی‌ها در گوشه گوشه دانشگاه روی زیراندازهایی که آورده‌اند یا روزنامه نشسته‌اند. صحنه‌ای که در همه مراسم مذهبی این دانشگاه تکرار می‌شود و قطعاً اگر مسئولان امر بخواهند می‌شود با افزودن امکانات اندک و کم هزینه‌ای شاهد رونق بیشتر مراسم و رضایت بالاتر حاضران بود.
بعد از ظهر سومین روز ایام اعتکاف است، آخرین روزی که معتکفان میهمان خانه خدا هستند و با اعمال ام داوود اعتکاف روز سوم خود را طی می‌کنند. بعضی‌ها ایستاده و برخی نشسته قرآن را می‌خوانند. از همه قشر و سنی به چشم می‌خورد که در کنار هم مشغول راز و نیاز با معبود خویشند.
نیاز به خدا و رضای او، عاکفان کوی دوست را به صحن و سرای مسجد آورده است تا در خلوت خود با معبود ازلی و ابدی نُفس را تزکیه کنند و در هوای پاکی دل تنفس کنند. پله‌های سلوک را بپیمایند و پله پله تا ملاقات خدا بالا روند.
صدای بال و پر گنجشک‌هایی که داخل مسجد به راحتی پر می‌گشایند و از این سو به آن سو می‌آیند تنها صدایی است که با صدای قاری درهم می‌آمیزد.
بعد از جست‌وجوی زیاد برای یافتن یک جای خالی در نهایت کنار بانویی که چادری سفید با گل‌های صورتی و رگه‌های نقرهای بر سر دارد جای می‌گیرم، زیر لب قرآن را همراه قاری زمزمه می‌کند، فرصتی پیدا شد و خلوتش را برهم زدم، او که سارا نام دارد و رشته‌اش ادبیات فارسی است می‌گوید سال اولی است که معتکف می‌شود و اعتکاف را فرصتی برای آماده شدن ذهنش برای ایام امتحانات می‌داند، می‌گوید اينجا حال و هوای ديگری دارد و سال‌های بعد نیز اگر توفیق باشد معتکف می‌شود.
بانوی دیگری که جاافتاده‌تر به نظر می‌رسد می‌گوید چند سال تجربه اعتکاف را دارد، احساس سال اول را بهترین تجربه اعتکافش می‌داند که باعث تداوم حضورش شده است.
همیشه تجربه پرواز آدمی میسر نمی‌شود؛ اما اینجا می‌توانی بال و پر بگشایی و بالاتر از فرشته‌ها اوج بگیری تا خدا را ملاقات کنی. زندگی با بندگی پیام اعتکاف است همان معنی‌ای که در آیه «أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى»، (علق/14) مستتر است. در نهایت آنچه مهم می‌نماید تحول درونی است؛ حال به هر نحوی که حاصل شود، تحولی که البته با تعداد دفعات گوشه‌نشینی در مسجد رابطه‌ای ندارد.
خورشید، دل از این شهر برگرفته و شب، چادر خود را بر آسمان شهر گسترانیده، اعتکاف رجبیه امسال هم به پایان رسید، اعتکافی که با میلاد امیرالمؤمنین علی (ع) آغاز شد و تا 15 این ماه ادامه یافت. عاکفان با روی گشاده از هم خداحافظی می‌کنند، برخی خانواده‌ها هم با سبدها و دسته‌های گل به دنبال فرزندان و خویشان خود آمده‌اند، همدیگر را به آغوش می‌کشند و وسایل این سفر سه روزه را از دست جوان خود می‌گیرند و برای حملش کمک می‌کنند.
این سه روز هم به پایان رسید و خوشا به حال آنان که توانستند از این ایام بهترین استفاده را ببرند، و فقط خدا می‌داند عاکفان، دیشب را دور از آرامش مسجد با چه دلتنگی‌ای صبح کرده‌اند.
گزارش تصویری از ساعات پایانی آیین اعتکاف مسجد دانشگاه تهران را اینجا ببینید!
لیلا شرف
