به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، حضرت امام رضا(ع) شب جمعه، يازدهم ذى‌القعده در سال 148 هجرى در مدينه منوره چشم به جهان گشود. این روز با 24 مردادماه مصادف شده و عبدالمجید فرائی برای عرض ارادت به آن حضرت قطعاتی را سروده و به آن حضرت تقدیم کرده است. در ادامه تعدادی از این قطعه‌ها از نظر می‌گذرد؛

«از آن زمان خدا، گِل من آفریده است

دل نام اهل بیت، ز فطرت شنیده است

در قطعه‌ای که، نام خراسان نهاده‌اند

از های‌و‌هو گریخته، در آن، آرمیده است

آنجا پناه دلشدگان، مشهدالرضاست

در آن بلاد، روح الهی دمیده است

****

بیا و نیم نگاهی بکن، که خسته دلم 

یواش گویمت: ای آشنا، شکسته دلم 

دل شکسته امام رضا(ع) خریداری؟ 

به سلسله ذهبت، دخیل بسته دلم

****

کسی که دعوت او می‌کند، امام رضا(ع)

به گوش جان شنود، زان طرف، بیا و بیا

بگو: که سد ره عاشقان او نشوید 

رئوف هست امام رضا(ع) به جان شما

****

مولای دلم، به هیچ کس رو نزدم

جز سجده برای یار، زانو نزدم

تا شاه نجف، یار و مدد کارنشد

سوگند به شاه طوس، یا هو نزدم

****

نیازمند رضایم، ز بس که کرده کرم

پناه از در او، به هیچ در نبرم

به جان خواهر معصومه اش، قسم بدهم

دعای خویشتن، خویش معتبر شمرم

****

قطعه‌ای از بهشت، کوی رضاست

نور مه تابشی، ز روی رضاست

آن که در نزد حق، بها دارد

آزمودم، که آبروی رضاست

****

امشب جهان، از عمق جان، مستانه خندید

سرمست شد، قهقه زد، جانانه خندید

در گلستان فاطمه(س)، یک غنچه واشد

فطرت به وجد آمد، پس از شکرانه خندید

گفتم: رضا جان، عیدی ما را عطا کن

لبخند زد، با خلق خوش، شاهانه خندید»