به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) هنوز آفتاب روز چهارم محرم از منتهی‌الیه افق برنخاسته بود كه كنانه بن عتیق به كاروان امام حسین (ع) ملحق شد. كنانه بن عتیق پیرمردی از شهدای كربلاست كه در حمله نخست به شهادت رسید و از عابدان و قاریان آن شهر بود و در ایامی كه سیدالشهدا (ع) به كربلا رسید، خود را به آن حضرت رسان د كنانه یكی از اصحاب امام علی (ع) بود كه در ركاب آن حضرت یك پای خود را از دست‌داده بود.
همچنین در این روز عبیدالله بن زیاد مردم را در
مسجد كوفه گردآورد و خود به منبر رفت و گفت: ای مردم! شما آل ابی سفیان را آزمودید
و آنها را چنان‌که می‌خواستید یافتید، یزید را می‌شناسید كه دارای سیره و طریقه‌ای
نیكو است و به زیردستان احسان می‌كند و عطایای او بجاست. پدرش نیز چنین بود و اینك
یزید دستور داده است كه بهره شما را از عطایا بیشتر كنم و پولی نزد من فرستاده
است كه در میان شما قسمت نموده و شما را به جنگ با دشمنش حسین بفرستم! این سخن را
به گوش جان بشنوید و اطاعت كنید.
سپس از منبر به زیر آمد و برای مردم شام نیز عطایایی مقرر كرد و دستور داد تا در
تمام شهر ندا كنند كه مردم برای حركت آماده باشند و خود و همراهانش به‌سوی نخیله
حركت كرد و حصین بن نمیر، حجار بن ابجر، شبث بن ربعی و شمر بن ذی‌الجوشن را به
كربلا گسیل كرد که عمر بن سعد را در جنگ با حسین كمك كنند.
پس از اعزام عمر بن سعد به كربلا، شمر بن ذی‌الجوشن اولین فردی بود كه با چهار هزار نفر سپاهی آزموده برای جنگ با امام حسین (ع) اعلام آمادگی كرد و بعد یزید بن ركاب كلبی با دو هزار نفر، حصین بن نصیر با چهار هزار نفر، مضایربن وهینه با سه هزار نفر و نصر بن حرثه با دو هزار نفر كه جمعاً بیست هزار نفر می‌شدند به‌سوی كربلا رفتند.