قرآن کتاب هدایت بشر است و شرط رسیدن به این هدف عالی، عمل به آیات خدای متعال در این کتاب است که باید به عنوان برنامه زندگی در زندگی فردی و اجتماعی به آن تمسک جست.

در آیه ۲۰۴ از سوره مبارکه اعراف شرط اولیه احترام به قرآن گوش فرا دادن به آیات آن در هنگام قرائت عنوان شده است زیرا برای خوب عمل کردن باید اول خوب شنید.

در این آیه مبارکه می‌خوانیم: «وإِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَأَنصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ»؛ «هنگامى که قرآن خوانده شود، گوش فرا دهید و خاموش باشید. شاید مشمول رحمت (خدا) شوید».

در تفسیر این آیه شریفه می‌توان گفت:‌ این حکم به صورت کلى یک حکم استحبابى است، یعنى شایسته و مستحب است که در هر کجا و در هر حال کسى قرآن را تلاوت کند، دیگران به احترام قرآن سکوت کنند و گوش جان فرا دهند، پیام خدا را بشنوند و در زندگى خود از آن الهام گیرند، زیرا قرآن تنها کتاب قرائت نیست، بلکه کتاب فهم و درک و سپس عمل است، این حکمِ مستحب به قدرى تأکید دارد که در بعضى از روایات از آن تعبیر به واجب شده است.