به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا)، حجت الاسلام والمسلمین محمدرضا حشمتی، معاون قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، طی یادداشتی به نکوهش برخی حرکت ها در مراسم تشییع بزرگان و نام‌آوران که از سوی برخی از مردم صورت می‌گیرد پرداخته است که در ادامه آمده است.
تشییع جنازه مسلمانان، آدابی دارد که در دین مبین اسلام بسیار به آن تأکید شده است. استحباب تشییع جنازه مؤمنین از این جهت است که این مراسم بیش از آنکه برای اموات سودی داشته باشد برای زندگان عبرت خواهد بود. از زمانی که محتضر رو به قبله می شود و به او شهادتین تلقین می‌گردد تا تشییع جنازه و کفن و دفن و نماز و همه و همه بیش از آنکه برای میّت مفید باشد برای تنبّه زندگان مقرر شده است.
متأسفانه این روزها شاهد هستیم برای تشییع جنازه مؤمنین اتفاقات ناگواری می‌افتد. اگر متوفّی از نام آوران و مشاهیر باشد جلسات ختم و مراسم تشییع جنازه در چهارچوب آداب شرعی و عرفی برپا نمی‌گردد. در زمان تشییع هرکسی به کار خود مشغول است. با هم عکس یادگاری می‌گیریم و در اطراف جنازه و در کنار بازماندگان به گفت‌وگو و دید و بازدید و بگو و بخند مشغولیم، بنا بود فوت یک مسلمان و مراسم تشییع او باعث تنبّه باشد. نه تنها مراسم ما موجب تنبّه نیست بلکه سراسر موجب غفلت است.
حداقل شرط ادب اقتضا می‌کند در مجلس عزای یک همنوع با ادب باشیم و مراقبت کنیم و با اظهار تأثر، برای متوفّی غفران و رحمت آرزو کنیم و برای بازماندگان تسلیت داشته باشیم. این روزها شاهد هستیم در مجالس عزا دربدر به دنبال افراد مشهور می گردیم تا با آنها عکس بگیریم یا از آنها امضاء یادگاری داشته باشیم. وقیحانه با متوفّی عکس سلفی می‌گیریم. چه شده است ما را؟! به کدام سو می رویم.
امیر المؤمنین(ع) در مجلس تشییع یکی از یاران خود که بلند بلند می خندیدند فرمود: چرا می‌خندید؟ مگر مرگ برای غیر از ما مقرر شده است؟
جنازه مسلمان حرمت دارد. با احترام او را شستشو می دهیم، در پارچه ای سفید کفن می‌کنیم، او را معطر می کنیم، به جنازه او نماز می‌گزاریم. برایش غفران و رحمت آرزو می‌کنیم. با آرامش به دنبال جنازه او با ذکر توحید و تهلیل و تکبیر حرکت می‌کنیم. با احترام او را دفن می نماییم. با او وداع می کنیم و به یادبود او مجلس ختم قرآن و وعظ می گیریم. از طرف او کارهای خیر انجام می دهیم. به خانواده مصاب تسلیت می‌گوییم. یتیمانش را تکریم می کنیم. اموالش را حفظ می کنیم و از او به نیکی یاد می کنیم.
برایش قرآن می‌خوانیم و در همه مراحل به یاد قیامت می افتیم. فلسفه همه مراسم تنبّه و تذکر روز مردن و قیامت است. حالا شما ببینید رفتار ما چقدر فاصله دارد با آداب تشییع جنازه و مراسم یادبود.
از همه پیشکسوتان در عرصه هنر و ورزش و دیگر اقشار تقاضا می کنم با تذکر خود اسبابی را فراهم کنند تا فضای مجالس ترحیم و مراسم تشییع به جایگاه خود برگردد. از آقای «فردوسی پور» و برنامۀ نود به خاطر نمایش جلوه های نازیبای تشییع جنازه یکی از بزرگان ورزش کشور تشکر و تقدیر می کنیم. از جوانان عزیز، خبرنگاران، رسانه ها و صاحبان سایت ها تقاضا می کنیم در سالم سازی این گونه مراسم تلاش کنند.