کد خبر: ۳۵۵۵۵۰۹
تاریخ: ۰۱ دی ۱۳۹۵ - ۱۰:۱۱
یک خوشنویس:
خوشنویسی قرآنی موجب خودسازی و تعالی هنری می‌شود
گروه هنر: مولود پیله‌ور بیان کرد: خوشنویسی در حوزه قرآن تاثیرات درونی ناخودآگاه بر روی هنرمند دارد؛ همچنین وقتی یک خوشنویس مشغول نگارش یک آیه است مطمئنا پیرامون معنای آن نیز دقت می‌کند و به‌نوعی هم کلامی با آیات خدا برایش خودسازی در پی دارد.
مولود پیله‌ور، خوشنویس خط در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، با بیان اینکه در خلق کارهایش مفهوم شرط اول است، اظهار کرد: وقتی می‌خواهم خطی بنویسم یا نقاشی‌خطی خلق کنم در ابتدای امر به این نکته می‌اندیشم که کارم چه معنایی را می‌خواهد برای بینندگانش متبلور کند. برای همین اگر مروری بر تمامی آثارم داشته باشید متوجه خواهید شد یا آیات قرآن محور آثارم بوده یا اشعار شعرای بزرگ کشورمان مدنظرم قرار گرفته است.
وی افزود: دو دلیل برای این حساسیتم روی معنا وجود دارد؛ ابتدا اینکه کاری که مضمون و پیامش قرآن است ماندگاری بیشتری دارد و بیشتر در معرض دید قرار می‌گیرد. در ضمن یک اثر قرآنی ناخودآگاه تاثیرات درونی نیز به روی هنرمند به همراه خواهد داشت، همچنین وقتی یک خوشنویس مشغول نگارش یک آیه است مطمئنا پیرامون معنا آن نیز دقت می‌کند پس به نوعی هم کلامی با آیات خدا برایش نوعی خودسازی است.
پیله‌ور درباره کارهای حرفه‌ای خود اینگونه توضیح داد: تا به امروز بیش از 15 نمایشگاه خوشنویسی و نقاشی‌خط برگزار کرده‌ام که همگی آنها به صورت گروهی بوده، در این میان تنها یک نمایشگاه به صورت انفرادی در فرهنگسرای سئول برگزار کردم؛ باید اضافه کنم چند سال پیش نیز نمایشگاهی گروهی در کشور آلمان از من برپا شد. نکته جالب اینجاست که در کشوری اروپایی از آثاری که محوریت آن آیات قرآن بود استقبال خوبی به عمل آمد.
این هنرمند نقاشی‌خط در پاسخ به این سوال که چرا نمایشگاه‌هایی که برگزار می‌کند همگی به صورت عمومی است گفت: متأسفانه برپایی نمایشگاه‌ها امروز بسیار پرهزینه است به نحوی‌که یک هنرمند به‌تنهایی از عهده مخارج آن بر نمی‌آید؛ به‌ویژه در شرایط فعلی که معمولا آثار در نمایشگاه‌ها به فروش نمی‌رسد برای پائین آمدن هزینه معمولا نمایشگاه‌های هنرهای تجسمی به صورت گروهی برگزار می‌شود؛ البته ممکن است عده‌ای سوال کنند چرا اساتید بزرگ به صورت انفرادی نمایشگاه برگزار می‌کنند؟ جواب این پرسش کاملا روشن است یک استاد خوشنویس ممکن است 50 سال از عمر خود را صرف هنر خوشنویسی کرده باشد برای همین طبیعی است که بعد از این همه سال، کارهایش خواهان و طرفدار بسیاری داشته باشد.
وی در بخش دیگری از سخنانش با بیان اینکه در کارهای خوشنویسی خود، بیشتر آیات قرآن را با خط کوفی می‌نویسد، تصریح کرد: رایج‌ترین خط در کتابت قرآن، نسخ و ثلث هستند و خطوطی چون نستعلیق و شکسته کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، لیکن من سعی می‌کنم وقتی کار قرآنی انجام می‌دهم از خط کوفی که در آن تبحر دارم استفاده کنم چون این خط ریشه‌دار‌ترین و قدیمی‌ترین خط در کتابت قرآن است.
این خوشنویس با تاکید بر اینکه که موضوعات قرآنی باید در تمامی ایام سال در معرض دید مردم قرار گیرد، اظهار کرد: معمولاً نمایشگاه‌هایی که با محوریت مفاهیم آیات قرآن برپا می‌شود در مناسبت‌های مذهبی برگزار می‌شود. این اتفاق به نظرم شایسته نیست چون تماشاگر این سبک کار، برایش تکراری می‌شود. برای همین وقتی نمایشگاه‌های قرآنی را در طول سال برگزار کنیم دیگر شکلی تکراری نخواهد داشت؛ برای مثال به نمایشگاه «نو نگار» اشاره می‌کنم که اختتامیه آن 30 آذر ماه برگزار شد. در این نمایشگاه در کنار آثار ادبی، هنرهای قرآنی نیز به نمایش در آمده بود و همین مسئله باعث جذابیت بسیار این گالری شد.
پیله‌ور در پاسخ به سوالی دیگر، مبنی بر اینکه آیا باید برای خلق آثار قرآنی به درآمد اقتصادی نیز توجه داشت؟ گفت: به نظرم درآمدزایی در هنر یک امر کاملاً طبیعی و ضروری است و اینکه تصور کنیم با پرداختن به موضوعات اقتصادی سبب پائین آمدن ارزش هنر شده‌ایم اشتباهی بزرگ است؛ توصیه می‌کنم در خلق کارهای که محوریت آن قرآن است حتما به کارکرد اقتصادی آن نیز توجه داشته باشیم تا هم هنرمند از این امر سود برد هم اینکه هنر قرآنی رواج پیدا کند.
وی در بخش دیگری از سخنانش تصریح کرد: نکته‌ای جالب در آثاری که محوریت آن موضوعات قرآنی است وجود دارد آنهم اینکه مخاطب از این دست کارها به‌سادگی عبور نمی‌کند، بلکه پیرامون آن دقیق می‌شود؛ برای مثال وقتی آیه‌ای با محوریت جهاد یا شهادت خلق می‌شود بیننده به مفهوم آن دقیق شده و به‌نوعی از آن تاثیر می‌گیرد.
این هنرمند در بخش دیگری از سخنانش به بی‌توجهی برخی مسئولان به هنرهای تجسمی اشاره کرد و متذکر شد: بارها شنیده‌ایم که مسئولان هنری شعار حمایت از کارهای قرآنی را سر می‌دهند، اتفاقی که در عمل شاهد آن نیستیم و می‌بینیم این دست فعالیت‌ها به صورت مظلومانه برگزار می‌شود. برای همین اگر می‌خواهیم هنری متعالی داشته باشیم باید سیاست‌گذاری‌های مشخص پیرامون این مفهوم تعریف شود تا دیگر تغییر مدیران دلیلی برای بی‌توجهی به هنرهای قرآنی نباشد.
پیله‌ور در انتهای سخنانش تاکید کرد: برای تربیت هنرمند قرآنی باید مرکز توجه جوانان باشند چون اگر بتوانیم نیروهایی را تربیت کنیم که دغدغه و عشق‌شان موضوعات قرآنی باشد توانسته‌ایم رواج‌دهنده مضامین موردنظر در هنر باشیم. اتفاقی که هر از گاهی روی می‌دهد اما به طور متداوم ادامه ندارد.
وی افزود: دو دلیل برای این حساسیتم روی معنا وجود دارد؛ ابتدا اینکه کاری که مضمون و پیامش قرآن است ماندگاری بیشتری دارد و بیشتر در معرض دید قرار می‌گیرد. در ضمن یک اثر قرآنی ناخودآگاه تاثیرات درونی نیز به روی هنرمند به همراه خواهد داشت، همچنین وقتی یک خوشنویس مشغول نگارش یک آیه است مطمئنا پیرامون معنا آن نیز دقت می‌کند پس به نوعی هم کلامی با آیات خدا برایش نوعی خودسازی است.
پیله‌ور درباره کارهای حرفه‌ای خود اینگونه توضیح داد: تا به امروز بیش از 15 نمایشگاه خوشنویسی و نقاشی‌خط برگزار کرده‌ام که همگی آنها به صورت گروهی بوده، در این میان تنها یک نمایشگاه به صورت انفرادی در فرهنگسرای سئول برگزار کردم؛ باید اضافه کنم چند سال پیش نیز نمایشگاهی گروهی در کشور آلمان از من برپا شد. نکته جالب اینجاست که در کشوری اروپایی از آثاری که محوریت آن آیات قرآن بود استقبال خوبی به عمل آمد.
این هنرمند نقاشی‌خط در پاسخ به این سوال که چرا نمایشگاه‌هایی که برگزار می‌کند همگی به صورت عمومی است گفت: متأسفانه برپایی نمایشگاه‌ها امروز بسیار پرهزینه است به نحوی‌که یک هنرمند به‌تنهایی از عهده مخارج آن بر نمی‌آید؛ به‌ویژه در شرایط فعلی که معمولا آثار در نمایشگاه‌ها به فروش نمی‌رسد برای پائین آمدن هزینه معمولا نمایشگاه‌های هنرهای تجسمی به صورت گروهی برگزار می‌شود؛ البته ممکن است عده‌ای سوال کنند چرا اساتید بزرگ به صورت انفرادی نمایشگاه برگزار می‌کنند؟ جواب این پرسش کاملا روشن است یک استاد خوشنویس ممکن است 50 سال از عمر خود را صرف هنر خوشنویسی کرده باشد برای همین طبیعی است که بعد از این همه سال، کارهایش خواهان و طرفدار بسیاری داشته باشد.
وی در بخش دیگری از سخنانش با بیان اینکه در کارهای خوشنویسی خود، بیشتر آیات قرآن را با خط کوفی می‌نویسد، تصریح کرد: رایج‌ترین خط در کتابت قرآن، نسخ و ثلث هستند و خطوطی چون نستعلیق و شکسته کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، لیکن من سعی می‌کنم وقتی کار قرآنی انجام می‌دهم از خط کوفی که در آن تبحر دارم استفاده کنم چون این خط ریشه‌دار‌ترین و قدیمی‌ترین خط در کتابت قرآن است.
این خوشنویس با تاکید بر اینکه که موضوعات قرآنی باید در تمامی ایام سال در معرض دید مردم قرار گیرد، اظهار کرد: معمولاً نمایشگاه‌هایی که با محوریت مفاهیم آیات قرآن برپا می‌شود در مناسبت‌های مذهبی برگزار می‌شود. این اتفاق به نظرم شایسته نیست چون تماشاگر این سبک کار، برایش تکراری می‌شود. برای همین وقتی نمایشگاه‌های قرآنی را در طول سال برگزار کنیم دیگر شکلی تکراری نخواهد داشت؛ برای مثال به نمایشگاه «نو نگار» اشاره می‌کنم که اختتامیه آن 30 آذر ماه برگزار شد. در این نمایشگاه در کنار آثار ادبی، هنرهای قرآنی نیز به نمایش در آمده بود و همین مسئله باعث جذابیت بسیار این گالری شد.
پیله‌ور در پاسخ به سوالی دیگر، مبنی بر اینکه آیا باید برای خلق آثار قرآنی به درآمد اقتصادی نیز توجه داشت؟ گفت: به نظرم درآمدزایی در هنر یک امر کاملاً طبیعی و ضروری است و اینکه تصور کنیم با پرداختن به موضوعات اقتصادی سبب پائین آمدن ارزش هنر شده‌ایم اشتباهی بزرگ است؛ توصیه می‌کنم در خلق کارهای که محوریت آن قرآن است حتما به کارکرد اقتصادی آن نیز توجه داشته باشیم تا هم هنرمند از این امر سود برد هم اینکه هنر قرآنی رواج پیدا کند.
وی در بخش دیگری از سخنانش تصریح کرد: نکته‌ای جالب در آثاری که محوریت آن موضوعات قرآنی است وجود دارد آنهم اینکه مخاطب از این دست کارها به‌سادگی عبور نمی‌کند، بلکه پیرامون آن دقیق می‌شود؛ برای مثال وقتی آیه‌ای با محوریت جهاد یا شهادت خلق می‌شود بیننده به مفهوم آن دقیق شده و به‌نوعی از آن تاثیر می‌گیرد.
این هنرمند در بخش دیگری از سخنانش به بی‌توجهی برخی مسئولان به هنرهای تجسمی اشاره کرد و متذکر شد: بارها شنیده‌ایم که مسئولان هنری شعار حمایت از کارهای قرآنی را سر می‌دهند، اتفاقی که در عمل شاهد آن نیستیم و می‌بینیم این دست فعالیت‌ها به صورت مظلومانه برگزار می‌شود. برای همین اگر می‌خواهیم هنری متعالی داشته باشیم باید سیاست‌گذاری‌های مشخص پیرامون این مفهوم تعریف شود تا دیگر تغییر مدیران دلیلی برای بی‌توجهی به هنرهای قرآنی نباشد.
پیله‌ور در انتهای سخنانش تاکید کرد: برای تربیت هنرمند قرآنی باید مرکز توجه جوانان باشند چون اگر بتوانیم نیروهایی را تربیت کنیم که دغدغه و عشق‌شان موضوعات قرآنی باشد توانسته‌ایم رواج‌دهنده مضامین موردنظر در هنر باشیم. اتفاقی که هر از گاهی روی می‌دهد اما به طور متداوم ادامه ندارد.