وی گفت: به هر حال باید به نظر کارشناسان و خرد جمعی که پیرامون این موضوع اتفاق افتاد احترام گذاشت، هرچند که بزعم این حقیر تبعات منفی این نقل و انتقال بیشتر از پیامدهای مثبت آن بوده است که در وجه عملی آن طی تجربه این دو سال، این مسئله کاملاً مشهود است.
ایزدفر تصریح کرد: شاید تنها پیامد مثبت این مسئله یعنی انتقال جشنواره سراسری «نمایشنامه‌نویسی رضوی» به بجنورد و برگزاری همزمان آن با جشنواره سراسری «تئاتر رضوی» که بیشترین تکیه آن بر اجرای صحنه است، تجمیع این رویداد در قالب یک پیکره واحد باشد که مسلماً در بحث هزینه‌ای با توجه به اینکه تأکید بر اقتصاد مقاومتی است، اقدام مؤثر و سازنده‌ای خواهد بود و به‌نوعی موجب صرفه‌جویی در هزینه‌ها می‌شود ضمن آنکه شاید نمایشنامه‌نویسان رضوی در تعامل با عوامل دیگر تولید نمایش به‌ویژه کارگردانان به نتایج مثمر ثمر و مؤثری برسند.
این کارشناس تئاتر در ادامه گفت: متأسفانه طی این دو سال با وجود این نقل و انتقال با تکیه بر نظر و تصمیم‌گیری ستاد برگزاری جشنواره فرهنگی و هنری امام رضا(ع) اما هیچ‌گونه تعامل و ارتباطی از سوی دبیرخانه بجنورد با مسئولان برگزاری جشنواره سراسری «نمایشنامه‌نویسی رضوی» رخ نداده است و این در حالی است که ما از رهگذر برگزاری 10 دوره این جشنواره در قزوین، تجارب ارزنده‌ای به دست آورده‌ایم که می‌تواند در جهت ارتقای سطح کمی و کیفی آثار مکتوب نمایشی در حوزه موضوع رضوی مفید فایده باشد.
ایزدفر افزود: جشنواره سراسری «نمایشنامه‌نویسی رضوی» به عنوان یک جشنواره تخصصی در حوزه ادبیات نمایشی رضوی بیشترین تمرکز و کار تخصصی خود را بر این مبحث و ارتقای کیفی آثاری مکتوب که بتواند در هر قالبی حتی تأثیر فرهنگ و سیره رضوی بر زندگی اجتماعی و معاصر افراد بگذارد، قرار داده بود، حال این پرسش مطرح می‌شود که در جشنواره سراسری «تئاتر رضوی» که بجنورد آن را برگزار می‌کند و بیشترین تمرکزش بر اجرای آثار صحنه است که تصور می‌شود بیشترین بودجه جشنواره را مصروف خود کند آیا جایی برای پرداخت مؤثر به آثار مکتوب نمایشی خواهد ماند؟ آیا چنین رویکردی به منزله به حاشیه رانده شدن موضوع نمایشنامه‌نویسی در عین حالی‌که همگی اذعان به این نکته دارند که مهم‌ترین ضعف در حوزه تئاتر، نمایشنامه‌نویسی است، نیست؟
وی تأکید کرد: مشاهدات در روند برگزاری جشنواره سراسری «تئاتر رضوی» طی این دو سال که جشنواره سراسری «نمایشنامه‌نویسی رضوی» نیز به آن ملحق شده است نشان از آن دارد که این جشنواره همچنان در زمینه مکتوبات نمایشی در حال آزمون و خطاست؛ در حالی‌که این آزمون و خطاها پیشتر در جریان برگزاری جشنواره در قزوین توسط اینجانب و سایر دوستان کارشناس به انجام رسیده است که اگر تعامل مؤثری میان ما و بجنورد صورت می‌گرفت دیگر نیاز به بازگشت به قبل و شروع کارها اصطلاحاً از نقطه صفر نبود.
ایزدفر در پایان گفت: جشنواره سراسری «نمایشنامه‌نویسی رضوی» در طول 10 دوره برگزاری گنجینه مناسبی در زمینه ادبیات نمایشی رضوی گردآورده بود و ما توانسته بودیم در هر دوره بالغ بر 200 عنوان نمایشنامه در همه سطوح کیفی جمع‌آوری نماییم، با این سابقه جای تعجب است که دبیرخانه بجنورد تنها نسبت به دریافت کتاب های منتشر شده این جشنواره، حاوی نمایشنامه‌های چاپ شده 10 دوره برگزاری این جشنواره در قزوین اقدام کرده است.
امیر سجاد دبیریان