به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) نشست تخصصی «بررسی وضعیت فرهنگی جوانان و شناسایی مهم‌ترین راهکارهای اجرایی برای بهبود و تقویت هویت دینی و قرآنی» به همت مرکز رشد و شکوفایی فناوری‌ها و هنر قرآنی و وزارت ورزش و جوانان امروز دوشنبه 22 خرداد ماه در مصلی تهران محل برگزاری بیست‌وپنجمین نمایشگاه قرآن با حضور کاوه عطاریان، پژوهشگر حوزه فرهنگ و معارف اسلامی برگزار شد.
در این نشست عطاریان با تأکید بر اینکه چون نسل اصلی و بادوام جامعه را جوانان تشکیل می‌دهند مسئله هویت دینی جوانان را در این نشست مطرح می‌کند، گفت: جوانان یک گروه نیستند و برای شناخت آنها اول باید دسته‌بندی‌های مختلف جوانان را مطرح و بر روی هر گروه تحقیقات مشخصی انجام شود تا ببینیم وضعیت فرهنگی هر گروه چگونه است.
وی ادامه داد: بر اساس موضوع این نشست ما کل جوانان را به دو گروه دین‌دار و غیر دین‌دار تقسیم‌بندی می‌کنیم؛ بررسی وضعیت این دو دسته می‌تواند به شناخت وضعیت جامعه و ارائه راه‌کار برای رفع مشکلات فرهنگی منتج شود.
عطاریان در ادامه سخنان خود به تعریف دین پرداخت و ساده‌ترین راه برای تعریف دین را مراجعه به قرآن و سخن انبیا عنوان و اظهار کرد: بر اساس فرموده حضرت علی(ع) در پاراگراف دوم صفحه اول نهج‌البلاغه «اول دین معرفت الله» است. بر اساس این یک جمله می‌‌‌توان دو مفهوم را برداشت کرد که دین اول، وسط و آخری دارد یعنی دین مبحثی پویاست و ثابت نیست و دوم اینکه بن مایه دین معرفت است یعنی امری باطنی است نه ظاهری.
وی ادامه داد: اما منظور حضرت علی(ع) از معرفت چیست؟ منظور ایشان از معرفت شناخت است که اگر این شناخت و معرفت رشد کرد به تصدیق الله می‌رسد و اگر تصدیق الله کمال پیدا کند می‌شود توحید و کمال توحید اخلاص است و اخلاص در توحید یعنی خداوند را از هر گونه صفات بشری مبری دانستن.
این پژوهشگر حوزه فرهنگ و معارف اسلامی افزود: حضرت علی(ع) در جای دیگری اساس دین را عقل معرفی می‌کنند. بر این اساس اگر بخواهیم دین‌داری جامعه و جوانان را بسنجیم خود دین می‌گوید عقلانیت جوانان را بسنجیم؛ عقلانیت در حوزه عملی و نظری. عقلانیت در حوزه نظری یعنی انسان واقعیات را ببیند و عقلانیت در حوزه عملی یعنی خیر و شر و صلاح خود را تشخیص دهد و صلاح آن چیزی است که نشاط باثبات یک جامعه را به ارمغان می‌آورد.
وی در پایان گفت: بنابراین ارزیابی فرهنگی جامعه با معیار عقلانیت یعنی ببینیم جوانان هست و نیست عالم خلقت و خود را چه قدر شناخته‌اند و تا چه حد می‌توانند خیر و صلاح خود را تشخیص دهند.