به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) روز بیست و پنجم ذی‌الحجه، روز نزول سوره انسان یا هل‌اتی در شأن و منزلت اهل بیت(ع) است. بنابر نظر مفسران شیعه و برخی از اهل‌سنت، آیه هشتم این سوره که به آیه اطعام معروف است، در توصیف حضرت علی(ع) و فاطمه زهرا(س) و حسنین(ع) نازل شده است که سه روز پیاپی رزق مختصری که برای افطار خود در اختیار داشتند به مسکین، یتیم و اسیر بخشیدند.

آیت‌الله ضیاآبادی در توضیح یکی از نکات لطیفی که در این سوره نهفته است و کمتر بیان شده، چنین نوشته است: 

آلوسي، صاحب تفسير «روح المعاني» ضمن تفسير سوره‌ي «هل اتي» مي‌گويد: چطور شده كه خداوند در اين سوره از همه‌ي نعمت‌هاي بهشتي اسم برده ولي از حورالعين نامي به ميان نياورده است و حال آنكه در آيات ديگر كه نعمت‌هاي بهشتي را بيان مي ‌كند، مكرّراً سخن از حورالعين مي‌گويد؛ از قبیل: حُورٌ عِينٌ كَاَمْثالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ؛ كاَنَّهُنَّ الْياقُوتُ وَ الْمَرْجانُ؛ عِنْدَهُمْ قاصِراتُ الطَّرْفِ عِينٌ‌‌كَاَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ.

ولی در سوره‌ي هل اتی با آن ‌كه از درختان پرميوه و نهرهاي جاري و تخت‌هاي زيبا و لباس‌هاي حرير و دستبندهاي نقره و حتّي «وِلدانٌ مُخَلَّدُون» سخن گفته است، از حورالعين اسمي به ميان نياورده است. سرّش چيست؟ اين عالم و مفسّر سنّي مي ‌گويد: رَعايَةً لِحُرْمَةِ البَتُول وَ قُرَّةِ عَينِ الرَّسُول؛ يعني چون خداوند در اين سوره پاداش‌هاي بهشتي اميرالمؤمنين و خاندان آن ‌حضرت را كه در رأس ابرار قرار گرفته‌اند بيان مي‌كند، سزاوار نبود با وجود حضرت بتولِ قرّة ‌العين رسول(ص) در كنار علي(ع) سخن از حورالعين به ميان آيد و آنها به عنوان پاداش بهشتي به علي(ع) ارائه شوند و لذا خداوند براي حفظ حرمت آن ريحانه‌ رسول(ص) از حورالعين نامي نبرده است.