جهانگیری نوشت:
باز سفری به کرمان دارم. با داغ و درد برای تشییع پیکر پاک حاج قاسم می‌روم. با داغ و دردی سنگین‌تر از شهادت برادرانم محمد و یعقوب. آخر او برایم هم برادر بود و هم تکیه‌گاه - از آغاز جنگ تحمیلی تاکنون- همواره سنگ صبور بود و گره‌گشاییش برای همه مثال‌زدنی.

معروف است که او، حق برادری را در غیاب دوستان، بیش از حضورشان به‌جا می‌آورد.

خداوند، فروتنی و شجاعت، آرامش و دریادلی، سلحشوری و جوانمردی را یکجا به او داده بود. در شهادتش رستاخیزی بپا شد و ملت ایران برایش سنگ تمام گذاشت، شهادت گوارایش باد.

چه دشوار است این سفر کرمان بی حضور او با انبوه خاطره‌ها و هم‌سخنی‌های او. راستی به مادر که او را، چون یعقوب و محمد دوست داشت، چه بگویم؟ آسمان کویر بدون این ستاره سرخ چه اندوهبار است.