محمدحسین کریمیان از نوجوانی با سردار سلیمانی، که او را حاج قاسم صدا می‌کرد، دوست بود. همرزم دوران جنگ و بعد از جنگ و رفیق صمیمی بودند. به نظر او نکته خاصی که باید درباره سردار گفت این است که برخلاف فرماندهان نظامی دنیا، که در میدان جنگ به انسان‌هایی قسی‌القلب تبدیل می‌شوند، حاج قاسم انسانی بسیار مهربان بود. کمتر شبی بود که او قبل از اذان صبح خواب باشد؛ معمولاً یک ساعت قبل از اذان صبح بیدار می‌شد و نماز شب می‌خواند و مناجات می‌کرد. دائم‌الذکر بود، حتی در جلسات رسمی.