مریم بهرنگ فر از نویسندگان حوزه دفاع مقدس متولد سال 1362 و ساکن بندرعباس است. وی از سال 1382 فعالیت ادبی خود را با شعر نو آغاز کرده اما از سال 1385 بهطورجدی به سراغ داستاننویسی رفته است. کتاب معروف «آقای دریا» را از زبان همسر، خانواده و همرزمان شهید علی شهبازی نوشته و معتقد است امتحانات اصلی زندگی در ترسهای ما اتفاق میافتند، همچنان که برای این شهید پرواز امنیت رخ داد.
مریم بهرنگفر، نویسنده کتابهای دفاع مقدس در گفتوگو با ایکنا از هرمزگان گفت: رشته تحصیلی من در دبیرستان، علوم انسانی بود، از همان دوران این احساس در من به وجود آمد که نسبت به همکلاسیهایم به ادبیات گرایش و علاقه بیشتری دارم، در آن دوران یکی از دبیران ادبیاتم به انشاهای من علاقه خاصی نشان میداد و تشویقم میکرد بیشتر بنویسم و ازاینرو در دانشگاه نیز رشته ادبیات فارسی را انتخاب کردم.
وی افزود: در همان سالهای ابتدای تحصیل با انجمن ادبی دانشگاه آشنا شدم، مدتی با نشریه ارمغان بندر همکاری داشتم و در صفحه اجتماعی این نشریه مطلب مینوشتم، سپس وارد فعالیتهای ادبی شدم، پس از ازدواج نیز داستاننویسی را ادامه دادم.
این نویسنده حوزه دفاع مقدس که از سال 89 فعالیت خود را با بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس آغاز کرده است، گفت: در جشنوارههای مختلفی شرکت کردم و از سازمان شهرداریهای کشور نیز سفارش کار گرفتم، کارشناس ادبیات بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس شدم و سپس به گردآوری مجموعه اشعار شاعران زن استان هرمزگان درزمینهٔ دفاع مقدس روی آوردم.
بهرنگفر با اشاره به اینکه اولین جشنواره استانی که در آن شرکت کردم جشنواره پیامبر اعظم (ص) بود، افزود: در سالی که یک روزنامه دانمارکی با کاریکاتوری در رابطه با پیامبر عظیمالشأن اسلام (ص) به ایشان توهین کرد، با نوشتن داستانی در خصوص زندگی حضرت محمد (ص) در این جشنواره شرکت کردم و مقام اول را به دست آوردم، در جشنوارههای «از دریا به دریا» و «مقاومت» نیز شرکت کردم و چند سالی است داور جشنوارههای استانی هستم.
این نویسنده حوزه دفاع مقدس با بیان اینکه احساس میکنم دینی بر گردن دارم، گفت: علیرغم اینکه همیشه دوست داشتم درزمینهٔ موضوعات آزاد حوزه دفاع مقدس کار کنم اما شاید هنوز به آن درجه و درک نرسیدهام بنابراین حداقل کاری که میتوانم انجام دهم این است که خاطرات باقیمانده و جمعآوریشده از شهدا را با زبانی شیوا بیان کرده و به همنسلهای خودم که جنگ را درک کردهاند یادآوری کنم.
برای نسلی که از فضای دفاع مقدس فاصله گرفته، ناراحتم
بهرنگفر ادامه داد: برای نسل دهههای 70 به بعد که فاصله بسیاری با فضای دفاع مقدس دارند ناراحت هستم چراکه نوجوانان و جوانان نسل جدید از جنگ اطلاعاتی ندارند.
این فعال فرهنگی با تأکید بر اینکه یکی از دغدغههای من کار برای نسل نوجوان است، اظهار کرد: نوجوانان ما هنوز وطن شناس نیستند و این بر گردن ما فعالین حوزه فرهنگی است تا آنان را با مفهوم وطن و دفاع مقدس آشنا کنیم، در این راستا باید به اقتضای سن آنان فعالیتهایی داشته باشیم.
بهرنگفر ادامه داد: برای مثال نوجوانان موضوعات عاشقانه را میپسندند، افرادی که از میهن دفاع کردند، رزمندگان و مدافعان حرم نیز زندگیهای عاشقانهای برای خود دارند، این عشق میتواند زمینی باشد، مانند عشق به مادر، همسر، خواهر و برادر و یا معنوی باشد، مانند عشق به خدا و اهلبیت (ع)، ما میتوانیم با قلم خود داستان این رزمندگان را با موضوعات عاشقانه شروع کنیم و از طریق عشق مفهوم وطن و دفاع مقدس را به نسل نوجوان نشان دهیم به شرطی که از کلیشه به دور باشد و از موضوع اصلی خارج نشود.
وی تصریح کرد: مخاطبان با قلم نویسندگانی که در حیطه عشق شهدا مینویسند بسیار زیبا ارتباط برقرار کرده و همزادپنداری میکنند اما در اصل نیت و باطن این داستانها شهدا هستند، آنها که با نیت خالص به جبهههای جنگ رفتند.
رزمندگان و شهدا برای اسمورسم به جبهه نرفتند
این نویسنده حوزه دفاع مقدس ادامه داد: نوجوانان باید با این مفهوم آشنا شوند که جبهه رفتن رزمندگان و شهدا برای اسمورسم و سهمیه نبوده و چه بسیار معقول هم نیست که فردی جان خود را برای به دست آوردن شهرت فدا کند، دفاع از میهن کار دل است و باید درک شود.
بهرنگفر افزود: نیت پاک و صفای باطن شهدا باعث میشود داستانهای عاشقانه آنها انسان را عاشق و به زندگی امیدوار کند.
نویسنده کتاب «آقای دریا» با اشاره به اینکه این کتاب در رابطه با شهید «علی شهبازی» از شهدای امنیت پرواز است، گفت: زندگینامه و خاطرات این شهید گرانقدر از زبان همسر، خانواده و همرزمانش است، زمانی که این کتاب را نوشتم از بندرعباس دور بودم و تهران زندگی میکردم اما موضوعش بسیار برایم جالب بود.
بهرنگفر ادامه داد: شهید علی شهبازی به گفته همسر و اطرافیانش اصلاً دریا را دوست نداشته و نسبت به آن واهمه داشت بهگونهای که حتی شهید شدن در دریا را نیز نمیخواست، اتفاقاً امتحان الهی در زندگی این شهید بهگونهای رقم خورد که شهادتش در دریا باشد و این موضوع بسیار قابلتوجه است.
نویسنده کتاب «شهریاران خدا» با اشاره به اینکه این کتاب نیز 120 خاطره از شهدای شهرداریهای کشور بود، افزود: اکثر این شهدا از شهردارهای شهرهای مختلف کشور بودند که اسم شهید باکری نیز جز این شهدا بود؛ شهردارانی که در دوره مسئولیتشان هیچ تفاوتی بین خود و افراد دیگر احساس نمیکردند و کارشان را با جانودل انجام میدادند.
بهرنگفر ادامه داد: زمانی که کتاب «شهریاران خدا» را مینوشتم، این تصور ذهنی که وقتی فردی به قدرت میرسد خود را از دیگران مجزا میکند، نابود شد که البته این کار تنها از شهدا برمیآید، در حال حاضر نیز کتاب خاطرات پدر سردار ترابی را در دست تألیف دارم.
وی با تأکید بر اینکه با شعار دادن کاری از پیش نمیرود، تصریح کرد: برای تأثیرگذاری بیشتر باید وارد عمل شویم، برای مثال اگر در جایگاه معلم مدرسه هستیم وظیفه آگاهسازی را در کنار تدریس کتب درسی نیز داشته باشیم، اعتقاد و باور دانش آموزان را افزایش دهیم تا زمانی که بزرگ شدند تصمیمات درست بگیرند، وظیفه تمام افرادی که کار فرهنگی میکنند نیز همین است.
تدریس بدون آگاهسازی در مدارس، باور دانش آموزان را کاهش میدهد
این فعال فرهنگی ادامه داد: متأسفانه تنها کاری که در مدارس صورت میگیرد تدریس کتب درسی است، با این روش نهتنها باور دانش آموزان رشد نمیکند بلکه کاهش نیز مییابد، خواندن نماز و رعایت حجاب در بین دانش آموزان بهشدت روند نزولی داشته است.
بهرنگ فر با اشاره به اینکه کمکاری نویسندگان و نبود دغدغه در آنها باعث شده آثار فاخری نداشته باشیم، تصریح کرد: امروزه برنامههای ماهوارهای با برنامههای متنوع و رنگارنگ مردم را به سمت خود جذب میکنند اما از اینطرف درزمینهٔ دفاع مقدس کمکاریهای زیادی صورت میگیرد.
وی عنوان کرد: اگر هر فردی، خود دغدغهمند باشد و در مسیر آگاهی قدم بردارد میتواند مؤثر باشد، همچنان که اسلام نیازی به معرفی کسی ندارد و راه خودش را پیدا میکند.
این نویسنده حوزه دفاع مقدس اظهار کرد: اگر طرح جلد کتابها بهروز باشد، از موضوعات تکراری استفاده نشود و اسمهای جذاب برای کتابها انتخاب شود طیفی از مخاطبین را بهسوی خود جذب میکنند، اما متأسفانه درزمینهٔ بهروز کردن نویسندگان نیز کمکاری میشود.
بهرنگفر ادامه داد: مطالب 12 سال پیش هنوز بیان میشود، بدون اینکه تغییری در نثر و شیوه نوشتن ما ایجاد شود، درصورتیکه ادبیات روزبهروز تغییر میکند و ما همزمان با این تغییر پیش نمیرویم.