به گزارش ایکنا؛ علامه محمدرضا حکیمی، در کانال تلگرامی خود مطلبی را با عنوان «راهی برای تشرف و زیارت حضرت مهدی(عج)» از کتاب «الغیبه» اثر شیخ طوسی منتشر کرده است که بازخوانی آن در ایام شعبانیه خالی از لطف نیست.
در هر سفر، با امکانات کم و سختی بسیار راه‌ها، از اهواز همراه قافله حجاج شدن و هر بار در حرم‌های نجف و کربلا و عتبات و مساجد کوفه و سهله و بعد مدینه و مکه و مشعر و عرفات و... حاضر شدن و هر لحظه در دعا و تمنا و انتظار دیدار یار بودن... و در آخر با دلی شکسته، ناامیدانه به هر سو نگریستن و بازگشتن؛ آن هم نه یک سفر و دو سفر؛ نوزده سفر برای رسیدن به توفیق دیدار بزرگ‌ترین آیت خدا و در سفر بیستم، توفیق درک آن محضر مبارک.
روایت بالا، روایت موثق حیات علی بن مهزیار از تشرف یافتگان به حضور نورانی حضرت صاحب الزمان حجت بن الحسن عج است؛ وی با نیت نائل آمدن به دیدار امام غائب از نظر، بیست مرتبه به مکه سفر می‌کند تا در سفر آخر که با کیفیتی، پایش به خیمه مبارک آن امام باز می‌شود و موفق به دیدار حضرتش می‌شود.
در این دیدار امام زمان (عج) علت تأخیر علی بن مهزیار را جویا می‌شوند و می‌فرمایند: -«یااباالحسن! ماالذی بطا بک عنا الی الان»: چه شد که تا الان به نزد ما نیامدی؟ چرا تاخیر افتاد؟ «قدکنا نتوقعک لیلا ونهارا»: ما شب و روز منتظر تو بودیم.
-و ابن‌مهزیار که جواب می‌دهد: «اى آقاى من! تاکنون کسى را نیافتهام که مرا به نزد شما راهنمایى کند.»
و حضرت که در جواب کلامش، در سخنانی انقلابی و صریح، اینگونه می‌فرماید:
- «لم تجد أحداً یدلّک؟ لا، و لکنّکم کثّرتم الأموال، و تحیّرتم على الضّعفاء، و قطعتم الرّحم الّذی بینکم، فأیّ عذر لکم؟
«کسى را نیافتى که تو را (به نزد من) راهنمایى کند؟!… نه (این چنین نیست)، لیکن شما اموالى فراوان انباشتید و ضعفاى مؤمنین را در حیرت افکندید (که راه چاره ندانند و از دین و پشتیبانى دین از آنان ناامید گردند) و پیوند رحمى که در میان خود داشتید قطع کردید، دیگر (و در این صورت)، چه عذرى براى شما خواهد ماند؟»