منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قرب است و به شکر اندرش مزيد نعمت. هر نفسی که فرو می‌‌رود، ممد حيات است و چون برمی‌آيد مفرح ذات. پس در هر نفسی دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شکری واجب
از دست و زبان که برآيد   /   کز عهده شکرش بدرآيد
اعملوا آل داود شکرا و قليل من عبادي الشکور
بنده همان به که ز تقصير خويش   /  عذر بدرگاه خدای آورد
ور نه سزاوار خداونديش               /  کس نتواند که به جای آورد

{$sepehr_media_1690681_400_300}