به گزارش ایکنا، محسن اسماعیلی،‌ عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و نهج‌البلاغه‌پژوه، در نهمین بخش درس‌گفتارهای علوی می‌گوید: خیلی زشت است که انسان خوبی دیگران را نبیند و خیال کند خوبی دیگران وظیفه آن‌هاست و زشت‌تر اینکه خوبی دیگران را ببیند و از خوبی کردن آن‌ها تشکر نکند. کسی که از خوبی کردن دیگران تشکر و از بندگان خدا قدردانی نمی‌کند، یقین داشته باشد که قدردان و شاکر نعمت‌های پروردگارش هم نخواهد بود.

آنچه در میان ما ضرب‌المثل شده محصول روایات متعدد است که می‌گوید: «مَن لَم يَشكُرِ المَخلوقَ لَم يَشكُرِ الخالِقَ»، اگر قدردان همسرمان، دوستانمان، رئیسمان، زیردستمان، همسایه و همکارمان نباشیم، که با چشم خودمان داریم می‌بینیم، چطور قدردان نیکی‌های خدایی هستیم که خیال می‌کنیم او را نمی‌بینیم. البته بهتر این است آن کسی که خوبی می‌کند انتظار خوبی و تشکر نداشته باشد و بگوید: «إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا» ما برای خدا به شما خوبی کردیم و تشکر و پاداش هم نیاز نداریم، اما وظیفه ما در برابر آنها تشکر کردن است.

حضرت علی(ع) فرمود: «مبادا ناسپاسی افراد و قدرناشناسی آن‌ها شما را به انجام کارهای نیک بی‌رغبت کند، چون خدایی که از نیکی کردن شما سودی نمی‌برد، قدردان و سپاسگزار شماست و سپاسگزاری او کجا و ناسپاسی بندگان کجا.»