به تنگ همچو شرر از بقای خویشتنم

تمام چشم، ز شوق فنای خویشتنم

ره گریز نبسته است هیچ کس بر من

اسیر بند گران وفای خویشتنم

چرا ز غیر شکایت کنم، که همچو حباب

همیشه خانه خراب هوای خویشتنم

به بی‌نیازی من ناز می‌کند همت

توانگر از دل بی‌مدعای خویشتنم

ز بند خصم به تدبیر می‌توان جستن

مرا چه چاره، که زنجیر پای خویشتنم

به اعتبار جهان نیست کار من صائب

عزیز مصر وجود از نوای خویشتنم

صائب تبریزی