چه زود گذشت ضیافت حقیقت و هنوز دستان دلم خالیست. یک ماه درهای آسمان باز بود و آبشار نور از عرش بر دل‌های خاکی ما سرازیر، اما محبوب من، باز هم خواب سنگین غفلت مرا از حرکت به سوی تو بازداشت. ای عزیز بر من ببخش، تو بخشنده ای هستی که از بخشش پشیمان نمی شوی...رمضانت تمام شد و من چه عذری دارم برای بازنگشتن به سوی تو... بدرود ای ضیافت عشق .. بدرود ای برترین ماه بندگی .. بدرود ای رمضان، ای ماه آرزوها ای ماه وصال ... بدرود ای فصل دوباره پاک شدن و ای موصم ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ آمِنِينَ.