وَ قَالَ علی (ع):... وَ عَجِبْتُ لِعَامِرٍ دَارَ الْفَنَاءِ وَ تَارِكٍ دَارَ الْبَقَاءِ. و در شگفتم از كسى كه سرای ناپایدار (دنیا) را آباد مى‌کند و خانه همیشگی (آخرت) را رها مى‌نماید. [حکمت 126 نهج البلاغه]