استاد الهی قمشه‌ای درباره ذاکر واقعی اسماء الله بودن می‌گوید: «وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكًا» (آیه 124 سوره مبارکه طه) ذکر، فقط این نیست که با تسبیح ذکر بگوییم؛ ذکر آن است که «او» در کل زندگی ما حضور داشته باشد. هر کس به «اسماء الله» ذاکر نباشد، زندگی‌اش سخت و معاش‌اش تنگ می‌شود. «او» در معادلات و رفتار ما حضور ندارد در صورتی که این ذکر عملی و عینی در جامعه ما باید جریان داشته باشد. عالم همه زیباییست، یک معشوق وجود دارد که زیبایی‌‌اش را در کل عالم پخش کرده است؛ در هر چه نظر کنی جمال او را می‌بینی به شرطی که در او نظر کنی در هواهای خود نظر نکنی.