انسانى كه داراى ادب درونى است، هر چند مرتكب تبهكارى شود و خود را گاهى ببازد، ولى در نهايت، ادبِ روحى، او را از سقوط نجات خواهد داد. [علامه جعفری، تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی، جلد 1، صفحه 97]