به گزارش ایکنا، در این شماره از پژوهش‌نامه اسلامی حقوق، مقالاتی با عناوین «احکام و آثار مسئولیت مدنی صغیر در حقوق افغانستان و فقه حنفی»، «بررسی تطبیقی تدلیس در نکاح از منظر حقوق ایران و افغانستان»، «موارد فسخ نکاح در فقه و قوانین موضوعه افغانستان»، «موجبات نشوز زوج در فقه امامیه و حقوق ایران» و «بررسی فقهی و حقوقی نقش همسر در تداوی و جراحی زوجه» منتشر شده است.

موجبات نشوز زوج در فقه امامیه و حقوق ایران

در چکیده مقاله «موجبات نشوز زوج در فقه امامیه و حقوق ایران» می‌خوانیم پژوهش حاضر علل و عواملی که باعث اطلاق واژه نشوز به زوج می‌شود را بررسی می­کند. آیه 128 سوره مبارکه نساء درباره نشوز است. نشوز زوج به معنای تخلف و امتناع زوج از ایفای وظایف زوجیت است. مواد 1129 و 1130 قانون مدنی به زوجه اجازه‌ می‌دهد تا در صورت نشوز زوج به دادگاه مراجعه کند و درخواست طلاق دهد. به دلیل اهمیت بحث نشوز زوج و نقش آن در بنیان خانواده، ضروری است تا قلمروی نشوز زوج از منظر فقهی ـ حقوقی بررسی شود. موجبات نشوز زوج عبارتند از: ترک انفاق، ترک حق قسم، عدم رعایت حق مواقعه و سوء معاشرت زوج با زوجه. در قانون مدنی در خصوص حق قسم و مواقعه ماده‌ای نیامده است، ولی حقوق‌دانان با توجه به عرف و عادت مسلم، آن را جزء حقوق غیرمالی زوجه دانسته و تخلف از آن را نشوز‌ می‌دانند. پژوهش حاضر به روش توصیفی ـ تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای گردآوری شده است.

بررسی فقهی و حقوقی نقش همسر در تداوی و جراحی زوجه

نویسنده مقاله «بررسی فقهی و حقوقی نقش همسر در تداوی و جراحی زوجه» در طلیعه نوشتار خود آورده است پژوهش حاضر، به تبیین نقش همسر در تداوی و جراحی زوجه را از دیدگاه فقه و حقوق می پردازد. مساله تداوی و جراحی از جهت ارتباط با تمکین عام و خاص و ریاست مرد بر زوجه و نبز به دلیل افزایش جراحی های غیرضروری در زمان کنونی، مورد توجه ویژه قرار گرفته است . نویسنده در راستای تبیین عنوان، ابتدا به مفهوم شناسی پرداخته وسپس مباحث اصلی از جمله ریاست مرد بر خانواده، لزوم اذن در اقسام تداوی و جراحی و موارد نازاکردن دائمی زن و اثر رضایت مرد در آن را مورد مداقه قرار داده و معلوم می کند کدام نوع از هزینه های درمانی از مصادیق نفقه و برعهده زوج به شمار می آید و حکم جواز یا عدم جواز اجبارزوجه برای جراحی زیبایی و اجرای حکم مزبور را از باب ریاست مرد، از باب تمکین و نیز از باب استمتاع، بررسی نموده است و به این نتایج دست می یابد که در تداوی و جراحی ضروری اذن همسر ملاک نیست مگر اینکه در تداخل با تمکین خاص باشد‌‌‌‌‌‌. اما در تداوی و جراحی غیر ضروری و زیبایی، اذن همسر ملاک است‌‌‌‌‌‌. زوج نمی‌تواند زوجه را به انجام عمل جراحی غیر ضروری و زیبایی مجبور کند‌‌‌‌‌‌. هزینه بیماری‌های ساده جزء نفقه و بر عهده زوج است‌‌‌‌‌‌. هزینه بیماری‌های سنگین و پرهزینه جزء نفقه نیست و همسر آن هزینه را برای احسان و حسن معاشرت می­پردازد به شرط اینکه باعث عسر و حرج زوج نشود‌‌‌‌‌‌. پژوهش حاضر به روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای نوشته شده است.