استاد علی صفایی حائری درباره بلا و سلوک می‌گوید: آنچه که سلوک ما را تضمین می‌کند و به وصول و دستیابی متصلش می‌کند، آنچه که راه‌های تنگ را برای انسان باز می‌کند و آنچه که از همه‌ بی راهه‌ها انسان را به راه متصل می‌کند و به مقصد می‌رساند، آن بلاست. فتنه‌ها و شرور هر دو می‌توانند عامل امتحان ما باشند، عامل آشکار شدن تمامی آن کفر‌های نهفته‌ ما باشند تا از غرور و وهم بیرون بیاییم. خیال می‌کنیم، چون قدرت داریم حق هستیم؛ خیال می‌کنیم این نعمت‌ها که داریم، علامت حقانیت من است. بالاتر که می‌آییم به موجودی و نعمت کاری نداریم، رفته رفته به حاصل کارمان مغرور می‌شویم و به آن چه بدست آوردیم، چشم می‌دوزیم.