صلاح و فساد طبقات اجتماع در یكدیگر تأثیر دارد. ممكن نیست كه دیواری بین طبقات كشیده شود و طبقه‌ای از سرایت فساد یا صلاح طبقه‌ دیگر مصون یا بی‌بهره بماند، ولی معمولا فساد از «خواص» شروع می‌شود و به «عوام» سرایت می‌كند و صلاح برعكس از «عوام» و تنبه و بیداری آنها آغاز می‌شود و اجبارا «خواص» را به صلاح می‌آورد، یعنی عادتا فساد از بالا به پایین می‌ریزد و صلاح از پایین به بالا سرایت می‌كند. روی همین اصل است كه می‌بینیم امیرالمؤمنین علی (ع) در تعلیمات عالیه‌ خود، بعد از آنكه مردم را به دو طبقه‌ «عامه» و «خاصه» تقسیم می‌كند، نسبت به صلاح و به راه آمدن خاصه اظهار یأس و نومیدی می‌كند و تنها عامه‌ مردم را مورد توجه قرار می‌دهد. [داستان راستان، صفحه 18 و 19]