علامه محمدتقی جعفری می‌گوید: گاهی اشخاص با سوادی از من می‌پرسند که باوجود اینکه من استادم و این همه تحصیلات دارم، اما چرا دستم را خالی می‌بینم و چرا خلأ احساس می‌کنم؟ گفتم وقتی احساس کردی که حق با طرف مقابل است و برای آنکه خودخواهییت جریحه‌دار نشود حق او را قبول نکردی؛ آیا می‌دانی یکی از بنیاد‌های اصیل حیات را نابود کردی؟ چون بنیاد حیات شامل همین‌ها می‌شود! حق با اوست قبول کن! «إِذا لَم تَستَطعُ أَمراً فَدَعهُ، وَجاوِزهُ إِلى ما تَستَطیع» اگر قدرتش را نداری مسئولیتی را اداره کنی، رهایش کن و آنچه می‌توانی انجام ده. به قول فردوسی «سَخُن هرچه گویم همه گفته‌اند، برِ باغِ دانش همه رُفته‌اند». خیلی گفتند که در روز مسئولیت نهایی پاگیر ما خواهد بود.