آیت‌الله مجتبی تهرانی در تفسیر آیه ۱۴ سوره حجرات می‌گوید: در آیۀ شریفه آمده است: «قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلٰکِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا» گفتند: ما ایمان آوردیم. (به آنان) خطاب شد: نه، ایمان نیاوردید. مؤمن کسی است که عملش با اعتقاداتش تطبیق کند. آن کس که تخلّف داشت، مؤمن نیست و مسلمان است. مؤمن گناه نمی‌کند، آن هم گناهی که حد بر او جاری شود؛ لذا در روایات بسیار آمده است: آنگاه که شخص وارد یک عمل معصیتی می‌شود؛ روح ایمانی از او مفارقت می‌کند. آن موقع مؤمن نیست پس کافر است؟ نه، فاسق است؛ لذا ما می‌گوییم گناهکاران فسّاقند.