ما نه تنها هستی را، که خودمان را نیز با او می‌بینیم و می‌شناسیم. اوست که ما را به سمت خویش برده است؛ که به ما دستور داده‌اند، خدا را با خودش بشناسید: «اعرفوا الله بالله». اگر خودمان را احساس کرده‌ایم، با اوست که احساس کرده‌ایم. اگر خودمان را دوست داریم با او است که دوست داریم. او از ما به ما نزدیک‌تر است. بین ما و دل ما حائل است؛ که: «أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ»(آیه 24 سوره انفال) [علی صفایی حائری، کتاب حرکت، صفحه 262]