به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام الویری عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم(ع) یادداشتی با عنوان «تجربه پرستش در تمدن‌ها؛ رهیافتی برای هم‌گرایی تمدنی بشر امروز» به رشته تحریر درآورده که متن آن از نظر می‌گذرد؛

«پرستش همواره یکی از ابعاد گسست‌ناپذیر زندگی فردی و اجتماعی انسان‌ها بوده است. پرستش در گستره فردی آرامش روح و احساس اتصال به مبدأ هستی همراه دارد ولی دامنه اثرگذاری آن به جامعه هم می‌رسد و عابدان راستین اغلب از بدرفتاری‌ها و تنش‌آفرینی‌های اجتماعی به دور هستند. با تأکید بر دوگانگی پرستش و دین‌داری ضمن پذیرش در هم‌تنیدگی این دو، باید گفت

روحیه پرستش برخلاف دین‌گرایی افراطی به ندرت سر از ‌خشونت مذهبی در می‌آورد. به همین دلیل رواج روحیه عبادت به صورت طبیعی عامل و یا زمینه‌ساز انسجام اجتماعی و هم‌گرایی اقشار و گروه‌های مختلف اجتماعی و در نتیجه حفظ هویت واحد جامعه می‌شود که این امر هم گام نخست برای شکل‌گیری یک ‌تمدن و تداوم آن است. شاید به همین دلیل است که هیچ تمدنی خالی از نشانه‌های پرستش نیست و تحلیل نشانه‌شناختی نمادهای پرستش در یک تمدن می‌تواند به تبیین نقش عبادت در آن تمدن کمک کند.

در تمدن پیشین اسلامی نیز ‌عبادت خداوند متعال تأثیری بسیار ژرف بر زیست فردی مسلمان‌ها نهاد و همزمان زیست اجتماعی مسلمانان را در جنبه‌های مختلف از روابط اجتماعی گرفته تا فضاهای شهری و معماری از خود متأثر ساخت.

واکاوی تجربه عبادی انسان‌ها در تمدن‌های مختلف به عنوان یک سرمایه مشترک و کم‌مناقشه می‌تواند راهی برای نزدیکی و به هم پیوستگی مردم در تمدن‌های گوناگون کنونی بگشاید، راهی که با وجود نابسامانی‌ها و منازعات سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و حتی دینی می‌تواند برای دست‌ یافتن به گفت‌وگوی سازنده بین تمدن‌ها سودمند باشد.»