به گزارش ایکنا، به مناسبت ایام ماه مبارک رمضان امسال، پای درس‌گفتار «گزیده‌هایی از نهج‌البلاغه» از زبان عماد افروغ، جامعه‌شناس و پژوهشگر حوزه دین نشسته‌ایم.
عماد افروغ در ششمین قسمت این مجموعه با موضوع «پیوند نزدیک علم و عمل» به بحث در رابطه با موضوع ضرورت سبقت‌گیری عمل بر حرف در بیانات امیرالمؤمنین(ع) پرداخت که مشروح آن را در ادامه می‌بینید و می‌خوانید.
در ادامه خطبه نهم نهج‌البلاغه امیرالمؤمنین(ع) وعده داده بودیم که به خطبه بیست و نهم نهج‌البلاغه نیز اشاره‌ای داشته باشیم. این خطبه نیز در ارتباط با تقدم عمل بر حرف و مذمت حرف بدون عمل بیان شده است. امام علی(ع) در این خطبه می‌فرمایند: «ای مردم کوفه! بدن‌های شما در کنار هم، اما افکار و خواسته‌های شما پراکنده است. سخنان ادعایی شما سنگ‌های سخت را می‌شکند، ولی رفتار سست شما دشمنان را امیدوار می‌کند. در خانه‌هایتان که نشسته‌اید، ادعاها و شعارهای تند سر می‌دهید، اما در روز نبرد می‌گویید ای جنگ! از ما دور شو و فرار می‌کنید».
در همین رابطه اجازه می‌خواهم که به دو حکمت 92 و 366 نهج‌البلاغه نیز اشاره کنم. حضرت امیر(ع) در حکمت 92 عموم مردم را مخاطب خود قرار داده و می‌فرمایند: «بی‌ارزش‌ترین دانش، دانشی است که بر سر زبان است و برترین علم نیز علمی است که در اعضا و جوارح آشکار است». این حکمت نهج‌البلاغه نیز عمل و سبقت عمل بر حرف را مورد توجه قرار می‌دهد.
امیرالمؤمنین(ع) در حکمت 366 نهج‌البلاغه نیز می‌فرمایند: «علم و عمل پیوندی نزدیک دارند و کسی که دانست، باید بدان عمل کند؛ چراکه علم، عمل را فراخواند، اگر پاسخش داد، می‌ماند وگرنه کوچ می‌کند».
این حکمت نیز همانند حکمت قبلی در ارتباط با پیوند علم و عمل بیان شده است. کسانی که اهل فن و نظریه‌پردازی هستند و بسیاری از مسائل جاری جامعه را رصد می‌کنند، متوجه این موضوع شده‌اند که متأسفانه امروز حرف‌های بدون عمل زیادی را از گوشه و کنار می‌شنویم و ظاهرا این حرف‌های بدون عمل برای عده‌ای خاص نیز کارکرد مثبتی دارند. تا زمانی که حرف‌های بدون عمل کارکرد مثبتی در جامعه دارند، نمی‌توان امیدی به بهبود و پیشرفت اوضاع داشت.