خدايا ما اگر بد كنيم تو را بنده‌های خوب بسيار است. تو اگر مدارا نكنی ما را خدای ديگری كجاست؟ خدايا خسته‌ايم دلگشاتر از تو كيست؟ درمانده‌ايم كريم‌تر از تو كجاست؟ ای مخاطب شكوه‌های پنهان! تو اگر نباشی به كه می‌توان گفت حرف‌هايی را كه به هيچ كس نمي‌توان گفت؛ ای خداوند مجيب الدعوات در آستان تو خواست، عين اجابت است و سوال، عين جواب. ای خداوند سامع الاصوات! آن زمان كه هيچ گوشی شنوای ناله‌هايمان نمی‌يابيم و هيچ دلی را فهيم دردهايمان؛ تنها گوش شنوای توست كه مرهم زخم‌هايمان مي‌شود و مأمن خستگی‌هايمان. كاش مي‌شد كه آوای اجابت تو را در طنين دعاهايمان بشنويم. [سيدمهدی شجاعی، کتاب مناجات]