نفاق درجاتی دارد. همين که کسی به ديگری می‌گويد مشتاق ديدار شما بودم و در درونش هيچ شوقی نداشته است، بلکه حتی ميلی خلاف آن داشته، نقطه آغاز نفاق است. می‌گويند اينها تعارف است، همان‌طور که می‌گفته‌اند: «إنّما نَحنُ مُصلِحونَ»؛ اما هنگامی که سخن نفاق‌آميز آغاز شود، با کلام، با لبخند، با ملاقات، با تعارف، با مدح‌گويی بر منبر و با مديحه‌گويی در شعر يا با مدح در شهادت دادن، بيماری نفاق وخيم می‌شود و رشد می‌کند. [امام موسی صدر، برگرفته از تفسیر آیه ۸ و ۹ بقره، کتاب حدیث سحرگاهان]