مبنای حکومت اموی، محو کردن و ازبین‌بردن این حقیقت و مبارزه با امیرالمؤمنین علی و فرزندانش و قتل آنها بود و کار را به جایی رساندند که بر منابر مسلمین او را نفرین و لعن می‌کردند و مردم را با زور بر این امر وا می‌داشتند. از‌این‌رو شیعیان و پیروان علی – که خداوند از آنها راضی و خشنود باد – شهادت می‌دادند که او ولیِ خداست و نمی‌شود مسلمانی، ولیِ خدا را نفرین کند. این در حقیقت مبارزه‌ای با آن حاکمان ظالم بود تا عزت برای خدا و رسولش و مؤمنان باشد و نیز این شهادت دادن در طول تاریخ به‌عنوان محرکی برای تمام مسلمانان و نسل‌های آینده باقی بماند تا همواره نسبت به حق بودن علی و باطل بودن دشمنانش آگاه باشند. [کتاب آنگاه هدایت شدم (با اندکی تفاوت). بنگرید به: السيرة والمسيرة في حقائق ووثائق ج‏لد۲، صفحه ۳۸۲]