به گزارش ایکنا از فارس، بعضى خيال مى‏‌كنند اينكه افضل اعمال انتظار فرج است، به اين معناست كه انتظار داشته باشيم امام زمان (عجّل‌اللَّه تعالى فرجه) با عده‏‌اى كه خواص اصحابشان هستند يعنى 313 نفر و عده‌‏اى غير خواص ظهور كنند، بعد دشمنان اسلام را از روى زمين بردارند، امنيت و رفاه و آزادى كامل را برقرار كنند، آن‌وقت به ما بگويند بفرماييد.

ما انتظار چنين فرجى را داريم و مى‏‌گوييم افضل اعمال هم انتظار فرج است! (يعنى بگير و ببند، بده به دست من پهلوان). نه، انتظار فرج داشتن يعنى انتظار در ركاب امام بودن و جنگيدن‏ و احياناً شهيد شدن، يعنى آرزوى واقعى و حقيقى مجاهد بودن در راه حق، نه آرزوى اينكه تو برو كارها را انجام بده، بعد كه همه كارها انجام شد و نوبت استفاده و بهره گيرى شد آن وقت من مى‌‌آيم!

انتظار فرج داشتن يعنى واقعاً در نيت ما اين باشد كه در ركاب امام زمان(عج) و در خدمت ايشان دنيا را اصلاح كنيم.

در زيارت اباعبداللَّه(ع) مى‏‌گوييم: «يا لَيْتَنا كُنّا مَعَكَ فَنَفوزَ فَوْزاً عَظيماً» (كه براى ما يک ورد شده و به معناى آن هم توجه نمى‏‌كنيم) يا اباعبداللَّه! اى كاش ما با تو بوديم و رستگارى عظيم پيدا مى‏‌كرديم. معنايش اين است كه اى كاش ما در خدمت تو بوديم و شهيد مى‏‌شديم و از راه شهادت، رستگارى عظيم پيدا مى‏‌كرديم.

آيا اين ادعاى ما از روى حقيقت است؟ افرادى هستند كه از روى حقيقت ادعا مى‏‌كنند ولى اكثر ما كه در زيارت‌نامه‏‌ها می‎خوانيم، لقلقه زبان است.

منبع: مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى (آزادى معنوى)، جلد ‏23، صفحه: 598-597، با تلخیص و ویرایش جزئی.