دین اسلام بزرگترین ارزش را برای انسان قائل شده است‌ و ارزش عقل را اینگونه بلند ساخته است. یعنی از او توقع اعمال کورکورانه یا شناخت و‌ ایمان تقلیدی نکرده‌ است، و در واقع انسان را به صورت آلت صرف در نیاورده است، و تا این اندازه تنزل نداده است، که هرچه هرکس بگوید بپذیرد، و‌ خود را به دست هر کس و‌ هر سخن بسپارد. نه! بلکه او را به «شناخت پیدا کردن» و «شناخت داشتن» حتی در هر کاری فراخوانده و‌ انسان را دارای چنین قابلیتی دانسته است. [علامه حکیمی، کتاب پیام جاودانه، صفحه 43]