من از آن زمان که [جایگاه] خودم و مسئولیتم را در این امت شناختم، وجودم را به‌‌طور یکسان وقف شیعه و سنی و عرب و کُرد کرده‌‌ام؛ زیرا من از رسالتی دفاع کردم که همه آنها را متحد می‌‌کند و از عقیده‌‌ای دفاع کردم که همه آن‌‌ها را دربرمی‌‌گیرد و تاکنون هرگز در اندیشه و وجودم جز برای اسلام نزیسته‌‌ام؛ اسلامی که راه رهایی و هدف همه است. پس ای برادر و فرزند سنی‌‌مذهبم! من به همان اندازه با توام که با برادر و فرزند شیعی‌‌ام هستم. من به همان اندازه با هر دو شما هستم که شما با اسلام هستید...[علامه محمدباقر صدر، کتاب بارقه‌ها، صفحه ۳۸۴]