با درک تنهایی و ضرورت حادثه و عشق و علاقه، با این سه عامل، استعدادهای فلج شده، پا می‌گیرند و راه را نزدیک می‌کنند. [علی صفایی حائری، کتاب مسئولیت و سازندگی، صفحه 251]