روایت از امام‏ علی(ع) است: «قَدْ لَعَمْرِي»؛ به تحقیق به جان علی(ع) « يَهْلِكُ فِي لَهَبِ الْفِتْنَةِ الْمُؤْمِنُ »؛ مؤمن است که در زبانۀ آتش امتحان قرار می‏‌گیرد اوست که می‏‌سوزد. «وَ یَسْلَمُ فِیهَا غَیرُ الْمُسْلِمِ»؛ غیر مسلمان، سلامت است. کسی که درس نخوانده، دلواپسی ندارد؛ چرا دلش پرپر بزند؟ او که مدّعی نیست. آن کس که مدّعی پیوند و دوستی با خداست مدّ نظر است. اینجا عمده این است که سر و کار انسان با کیست؟ با خود ممتحن است (غررالحکم و دررالکلام، صفحه 493). [آیت الله مجتبی تهرانی]