ذکر خدا حدی دارد؟ نه. حدش را از قلب خودت سؤال کن. کی از روی حضور قلب ذاکر می‌شوید؟ ذکر هم مختلف هم است. «اَسئَلُکَ... [و] اَن تُلْهِمَنی ذِکرَک»؛ در جایی‌که گیر افتادم، مرا الهام کنی که با ذکر نجات می‌یابی. الهام کنی، با آن ذکر خاص، نجات می‌یابی. هر ذکری، مناسبش را باید شما مناسب حال‌ و وقت بگویی، نه مطلق‌الذکر. مثلاً فقیر است، «یا شافی» می‌گوید! مناسبت ندارد، بگو «یا رزاق». یا مثلاً مریض است، «یا رزاق» بگویی! نه، باید «یا شافی» بگویی. اصل ذکر و خصوصیت ذکر را الهام می‌کند، به قلب می‌اندازد. [آیت الله بهجت (ره)]