حفص بن غیاث‏ می‏‌گوید: امام صادق(ع) ‏فرمود در دنیا خوبی و خیر برای کسی نیست مگر برای دو گروه: اوّل، کسی که در هر روز برعمل نیکش بیفزاید. دوّم، انسان عمل نیک انجام می‌دهد و هم مبتلا به گناه می‌شود. کسی اگر مبتلا به گناه و خطا شد، با توبه تدارک کند؛ یعنی توبه کند. والّا اگر توبه نکند و بخواهد همراه خودش در برزخ ببرد، وا مصیبت است. اینجا شست‌و شویش آسان تر است. کجا می‏تواند توبه ‏ای کند که مورد پذیرش باشد؟ به خدا سوگند! اگر سجده کند تا اینکه گردنش از خستگی قطع بشود، تعبیر خیلی بالایی است؛ خدا از او نمی‌پذیرد، مگر پیوند ولایت با امام علی(ع) داشته باشد.[آیت الله آقا مجتبی تهرانی]