مناجات شعبانیه از مناجاتی است که اگر انسان درباره‌ آن فکر کند او را به جایی می‌رساند. ائمه این مناجات را آنچنان می‌خواندند که یک فرد غرق در معصیت آن را مناجات می‌کرد زیرا می‌دانند که همه هیچند و فقط اوست. همه فطرت‌ها به دنبال او هستند آنهایی که می‌فهمند وارسته می‌شوند زیرا می‌دانند از خود چیزی ندارد و هر چه هست از اوست. [سخنرانی امام خمینی (ره) در جمع علما و روحانیون شیعه و سنی، ۱۶ اردیبهشت ۱۳۶۴]