مقدسین در این ماه، قبل از افطار و هنگام صبح راهی مسجد می‌شدند. محال بود وقت افطار صدای فقیری از کوچه بلند شود و چندین نفر داوطلب به سمتش نروند. در این ماه طلبکار، به سراغ بدهکار نمی‌رفت و محصلین دیوانی به سراغ مطالبه بدهکاری نمی‌رفتند. در خانه‌ها کسی به نوکرها امر و نهی نمی‌کرد. اگر بنایی نیمه تمام بود صاحب کار از کارگر، بیش از نصف روز کار نمی‌کشید و اجرت روز کامل را می‌داد. مردم در همه چیز رعایت یکدیگر را می‌کردند. [کتاب شرح زندگانی من؛ تاریخ اجتماعی و اداری دوره قاجاریه نوشته عبدالله مستوفی]