از جمله چیزهایی که غیر خداوند محسوب شده و باید از آن هم به سوی خداوند منقطع شد، خود عبادت است. حقیقت عبادت توجه (به معبود) است نه اینکه خودش مستقلا مورد توجه قرار گیرد! لذا توجه به خود عبادت، معنای عبادت و توجه به خداوند بودنش را از بین می‌برد؛ پس لازم است که عابد در عباداتش یاد چیزی جز پروردگارش نبوده و غیر او را فراموش کند! [علامه محمدحسین طباطبایی، المیزان؛ جلد 8، صفحه 74]