پروردگارا چگونه چهره‌های ما را می‌سوزانی و حال آنکه ما پیشانی خود را برای تو روی خاک گذاشتیم؛ دست‌های ما را چگونه می‌سوزانی و حال آنکه این دست‌ها را برای دعا کردن به سوی تو بلند کردیم؛ خطاب می‌رسد بنده‌های من شما در دنیا گناه کردید و جزای شما هم آتش جهنّم است؛ آنان در جواب می‌گویند پروردگارا عفو تو اعظم است یا گناه‌های ما؟ خدا می‌فرماید عفو من؛ می‌گویند رحمت تو وسیع‌تر است یا گناهان ما؟ خداوند می‌فرماید رحمت من اوسع است؛ می‌گویند خدایا اقرار ما به توحید تو بزرگ‌تر است یا گناهان ما؟ خداوند می‌فرماید اقرار شما به توحید من اعظم است؛ عرض می‌کنند پروردگارا حالا که این‌طور است پس عفو و رحمت خودت را که هر چیز را شامل می‌شود شامل حال ما کن؛ خداوند می‌فرماید هیچ مخلوقی پیش من محبوب‌تر از کسانی نیست که اقرار به توحید من کردند پس سزاوار است که من آنان را به آتش نسوزانم. [آیت الله آقا مجتبی تهرانی]