امام علی(ع) فرمودند: «لَا يَجِدُ عَبْدٌ طَعْمَ‏ الْإِيمَانِ حَتَّى يَتْرُكَ الْكَذِبَ هَزْلَهُ وَ جِدَّهُ بنده،‏ طعم ایمان را نمی‎چشد، مگر اینکه عمل دروغ را چه شوخی،‏ چه جدّی‏ ترک کند». توجّه کنید که آنچه برای ایمان مضرّ است، تعلقات دنیویّه است و آنچه برای ایمان از نظر نفسانی مضرّ است، طمع است. در اعمال جوارحی‌اش هم دروغ گفتن به ایمانش ضرر می‌رساند. بنابراین انسان باید سراغ اموری برود که ایمان را تقویت می‏‌کند و آن طرف هم اموری را که ضربه به ایمان می‎زند، ترک کند. سرآمد اموری که ضربه به ایمان می‌زند، همۀ این‏ موارد نقش تخریبی نسبت به ایمان دارند.[ آیت الله آقا مجتبی تهرانی]