وقتی انسان از منظر خلقت جهان را می‌بیند، می‌گوید زیباست. خدا در قرآن فرمود: هر چه شیء است، مخلوق خداست؛ این یک آیه. در آیه دیگر فرمود: هر چه آفرید، زیبا آفرید، دیگر از این زیباتر ممکن نیست. با دید قرآن که انسان جهان را می‌نگرد، سراسر عالم زیباست، که می‌گویند ابوریحان و دیگران گفتند اگر عالم به حرف بیاید، موسیقی می‌شود. ولی از آن جهت که بنده است، وظیفه‌ای دارد؛ متشرّع است، وظیفه‌ای دیگر دارد. پس اینچنین نیست که در آن مرحله عالی به چشم خلقت و هندسه جهان را بنگرد، بگوید همه چیز زیباست؛ بعد در نشئه شریعت هم با همه به سهل انگاری رفتار کند؛ اینچنین نیست. تبری‌اش محفوظ است، تولی‌اش هم محفوظ است.[آیت الله عبدالله جوادی آملی]