بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ

سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد (۱)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ

و تو چه دانى كه اختر شبگرد چيست (۲)

النَّجْمُ الثَّاقِبُ 

آن اختر فروزان (۳)

إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ 

هيچكس نيست مگر اينكه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است (۴)

فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ 

پس انسان بايد بنگرد كه از چه آفريده شده است (۵)

خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ 

از آب جهنده‏‌اى خلق شده (۶)

يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ 

[كه] از صلب مرد و ميان استخوانهاى سينه زن بيرون مى ‏آيد (۷)

إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ 

در حقيقت او [= خدا] بر بازگردانيدن وى بخوبى تواناست (۸)

يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ 

آن روز كه رازها [همه] فاش شود (۹)

فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ 

پس او را نه نيرويى ماند و نه يارى (۱۰)