هنگامی که حکومت اموی دست به محو این حقیقت زد و ستیز با امیرمؤمنان علی‌(ع) و فرزندانش‌(ع) و شهادت ایشان را پیشه کرد و کار آنها به دشنام و لعن آن حضرت بر فراز منابر مسلمانان و وادار کردن مردم به این امر با توسل به زور و خشونت رسید، شیعیان و پیروان آن حضرت رضی‌الله‌عنهم [در اذان] شهادت می‌دادند که علی ولی خداست و مسلمان نمی‌تواند ولیِ خدا را دشنام دهد. اینان با این کار حکومت بیدادگر را به چالش می‌کشیدند تا عزت تنها برای خدا و پیامبرش و مؤمنان باشد و به‌عنوان پرسشی تاریخی و برانگیزاننده برای تمامی نسل‌های مسلمان باشد تا از این رهگذر حقیقت علی‌(ع) و بطلان دشمنانش را بشناسند. [علامه صدر؛ السیرة و المسیرة فی حقائق و وثائق، جلد ۲، صفحه ۳۸۲]